Nederland politiestaat? Van burgemeester Bats mag het

zaterdag 29 september 2012

Nederland vertoont de trekken van een politiestaat. Dat wordt steeds zichtbaarder – om over de voelbaarheid van die staat via politieknuppels nog maar te zwijgen. De ontwikkeling van een steeds nadrukkelijker repressieve staat is zorgwekkend. Minstens zo zorgwekkend is dat deze ontwikkeling nauwelijks serieuze oppositie oproept. Buiten anarchisten die hun demonstraties verdedigen, Occypyers en vluchtelingen en ook weer anarchisten die hetzelfde proberen met hun tentenkamp, plus een enkele kritische journalist en advocaat, blijft het angstwekkend rustig. Dit moet veranderen, liefst snel.

Kent Nederland nog liberalen?

vrijdag 28 september 2012

Heeft Nederland nog liberalen? Voor jongere lezers die een serieus liberalisme niet hebben meegemaakt: ik doel niet op VVD-ers, maar op mensen die de klassieke democratische rechten verdedigen, en voor wie een ‘beperkte overheid’ ook inderdaad een staat met beperkte bevoegdheden betekende? Van die mensen die het nog normaal vinden dat je van stad A naar stad B mag reizen zonder politiecontrole aan de stadsgrenzen? Van die mensen die er schande van spreken als gezagsdragers ook maar overwegen om bij rellen van  feestende en dronken jongelui het leger in te zetten? Van die mensen die er schande van spreken als vluchtelingen van de burgemeester eventueel wél een tentenkamp mogen opzetten, maar alleen van partytenten die regen en wind niet tegenhouden, en dan ook nog onder permanent toezicht van ME-ers met camera? Dát soort liberalen dus: voorvechters van vrijheid, óók als die vrijheid wel eens tot rumoer en spanning leidt? Zijn die er nog?

Haren: rellen met redenen

maandag 24 september 2012

De nasleep van de rellen in Haren verdient aandacht. In de eerste plaats omdat over die rellen belangrijke dingen duidelijk worden uit de berichtgeving. In de tweede plaats omdat autoriteiten als reactie er op de repressie op diverse fronten uitdagend opvoeren. Van beide zaken kunnen we maar beter iets leren, om er vervolgens stevig op te reageren.

De Slag om Haren

vrijdag 21 september 2012

Nee, mijn ding is het niet, zo’n spontaan feest op straat in Haren. Belangrijker echter: het ook niet het ding van de autoriteiten, die inmiddels de ME hebben ingezet – tegen jongelui die een op zich wat knullige aanleiding hebben om het op een feesten te zetten. Het antwoord van het gezag: vermaningen ut de jaren vijftig, gevolgd door dreigementen en nu dus politieknuppels en arrestaties bovendien. Volstrekt verwerpelijk, en als er serieuze narigheid ontstaat de komende uren, ligt de verantwoordelijkheid bij de autoriteiten die een rel gewoon in de hand gewerkt hebben.

De Parlementaire Spelen: winnaars, verliezers, en wij

vrijdag 14 september 2012

Eerst hadden we het EK Voetbal. Daarna de Olympische Verkiezingen en de Fietscampagne voor de Gele Trui. De afgelopen weken stonden in het teken van het volgende spektakel: de Parlementaire Spelen, voorafgegaan door exercities in dat nieuwe sportieve onderdeel: het Over de Eigen Schaduw Heen Springen, ook wel als Kunduz-acrobatiek bekend geworden.. Gisteren zijn de medailles van deze Spelen uitgereikt in de stembus. Politiek als kijksport bereikte aldus deze nazomer een nieuw dieptepunt. Toch schrijf ik even iets over die verkiezingen. Het commentaar op de uitslagen is niet van de lucht, en veel van dat commentaar is al net zo misleidend als de verkiezingscampagne zelf. Daar kom ik zo nog op. Eerst wat observaties.

Schoonmaakstaking: terugblik en balans

vrijdag 14 september 2012

Onderstaand artikel schreef ik voor het zomernummer van Buiten de Orde, 2012 nr. 2, waar de geredigeerde versie te lezen is (pag 29-31).

Het is alweer even geleden dat de schoonmaakstaking werd afgesloten. Daarmee kwam een eind aan een opvallend arbeidsconflict dat flink wat solidariteit losmaakte en ook uitstraalde. Over de staking ern haar resultaten lopen de meningen uitéén: van “winst” via “mager akkoord” naar een inschatting dat het conflict zelf al die inzet eigenlijk niet waard was. Nu het wat verder achter ons ligt, is er misschien een iets evenwichiger oordeel mogelijk dan toen de rook nog maar amper was opgetrokken.

Alle macht aan het CPB?

vrijdag 7 september 2012

Volgende week weten we het. Wie is de grootste partij, wie wordt tweede? Wordt de PvdA inderdaad groter dan de SP of weet Roemer met een eindsprint toch voor Samson te eindigen? Maakt de PVV de gevaarlijke comeback die er eerder dit jaar in zat, maar waar toch een beetje de vaart uit leek? Het is niet totaal onbelangrijk allemaal, en het is voor sommigen een aardige kijksport. Voor de vraag wie de baas is in dit land maakt het echter niet veel uit. Die baas is namelijk al bekend. En we kunnen er niet voor of tegen stemmen.

Terugval SP: paniek overbodig

donderdag 6 september 2012

De Socialistische Partij (SP) heeft te maken met stevige tegenwind, en verliest in de peilingen flink wat zetels. Hoe dat volgende week gaat uitpakken in de stembusuitslag zelf, is echter bepaald geen uitgemaakte zaak, met tientallen procenten van kiezers die nog geen keus hebben gemaakt. Tegelijk is de daling in de peiling te opvallend en te nadrukkelijk om weg te wuiven als onbeduidend. Dat zeg ik als iemand die zelf niet gaat stemmen, maar daarmee niet de fout maakt om de uitslag irrelevant te noemen.

“Waarom SP stemmen?” – zwakke argumenten, misplaatste oproep

vrijdag 31 augustus 2012

In een artikel in het augustus-nummer van De Socialist, blad van de Internationale Socialisten (IS), legt Max van Lingen uit waarom de IS oproept tot een stem op de Socialistische Partij (SP). Het artikel staat inmiddels ook op de website Socialisme.nu. De redenen die Van Lingen noemt, overtuigen me niet. Op zichzelf is dat natuurlijk helemaal niet erg: mijn argumenten overtuigen hem naar alle waarschijnlijkheid ook niet, zo gaan die dingen soms. Toch wil ik het daar niet bij laten. Niet omdat de stellingname van de IS erg veel effect zal hebben op de stembusuitslag, net zo min als de mijne trouwens. Maar wel omdat de IS enige invloed heeft in de actiewereld tegen kapitalisme, racisme, oorlog, noem maar op. Slechte argumenten maken die strijd waar zowel Max van Lingen als ondergetekende aan deelnemen niet sterker, en verdienen daarom kritische bespreking.

Pechtold progressief? Dan ben ik graag reactionair

donderdag 29 augustus 2012

“Progressief is de houding: voor Europa, vóór hervormingen”. Dat is de mening van D66-chef Pechtold. Het is maar dat we het weten. Welnu, laten we Pechtold dat etiket lekker gunnen. Noem mij maar conservatief. Weet je wat? Noem me maar gewoon reactionair. Het is me een eer en een genoegen. Waar progressieven als Pechtold alles van waarde – en derhalve nogal weerloos, zoals Lucebert al wist – onder de sloophamer wil leggen, is het behoud van waardevolle zaken – conservatisme in haar kernbetekenis – , en he herwinnen van wat al verloren is gegaan – een reactionaire houding, in de letterlijke betekenis – , de taak van revolutionairen.. Uitstekend. Leve de zwartste reactie, om precies te zijn de zwart-rode reactie.