Quebec – important victory, however partial it may be

donderdag 27 september 2012

Written for my Libcom blog/ geschreven voor mijn  Libcom blog.

In Quebec, Canada, an impressive student struggle, connected to protests against attacks on civil liberties has ended in a partial, but bnevertheles impiortant, victory. There is reason to learn lessons, but also tyo chelebrate and to be inspired. Let’s shout it from the rooftops, as a sign of more to come.

Quebec: studentenstrijd en volksverzet verslaat collegegeldverhoging en repressieve wet

woensdag 26 september 2012

Onderstaand stuk schreef ik voor Doorbraak, waar het intussen te lezen is.

De strijd tegen bezuinigingsbeleid zal komende dagen en weken tal van nieuwe episodes kennen, soms dramatisch, soms bijna routineus. In diverse Zuideuropese landen staan bijvoorbeeld weer algemene stakingen op stapel. Vandaag vindt er zo’n staking plaats in Griekenland. Grote demonstraties in Spanje en Portugal vonden plaats op 15 september. Het bezuinigingsbeleid is vergelijkbaar, al is de sloop in Griekenland intussen al veel verder gevorderd dan in andere landen. Het protest en verzet heeft ook vergelijkbare trekken – maar ook opvallende verschillen. Intussen is er elders een overwinning geboekt in de strijd tegen bezuinigingen: in Quebec hielpen studenten en sympathisanten een collegegeldverhoging te torpederen, en meer.

Rusland en Bahrein: de ene veroordeling is de andere niet…

zondag 19 augustus 2012

Een vreedzame actie tegen een autoritair bewind. Arrestatie, een proces. Uitspraak: meerdere jaren gevangenisstraf. We kennen het scenario – en we miskennen het tegelijk. Waarschijnlijk denken veel lezers dat bovenstaande beschrijving betrekking heeft op de schandalige veroordeling van die leden van de radicale punkband Pussy Riot in Rusland. Ja, deze beschrijving is daar op van toepassing – maar niet alleen dáár op. Precies op dezelfde dag dat het Pussy Riot-vonnis werd uitgesproken, werder in Bahrein nóg een uitspraak in een proces gedaan. Omdat dat andere proces vrijwel géén aandacht kreeg, begin ik dáár eens mee.

Quebec: van studentenverzet naar volksprotest

donderdag 31 mei 2012

Onderstaand stuk is geschreven voor de website van Doorbraak, waar het intussen al te vinden is.

Onwaarschijnlijk groot zijn de straatprotesten van de laatste tijd in de Canadese provincie Quebec, en onwaarschijnlijk langdurig ook. Intussen breiden de protesten zich uit buiten de deelstaat Quebec, naar andere delen van Canada. Het begon als studentenprotest tegen een forse verhoging van het collegegeld. Het groeide uit tot een protest tegen een noodwet waarmee de regering het studentenprotest probeerde te beteugelen. Van studentenprotest is het uitgegroeid tot een indrukwekkende volksbeweging.

Winterspelen: geen feest voor iedereen

Vannacht beginnen in Vancouver de Olympische Winterspelen. Is dat een onderwerp voor een weblog als dit? Wel degelijk. De Spelen zijn bepald geen spelletje, maar een combinatie van geldverspiling, feest voor projectontwikkelaars, en oorlog met andere middelen.

Ik begin eens met dat laatste. Weinig mensen zal ontgaan zijn dat premier Balkenende er vandaag niet bij was om de ruzie tussen Bos en Verhagen over troepeninzet in Afghanistan in goede banen te leiden. Balkenende was symbolisch aan het fietsen met Erica Terpstra, in Vancouver. Zijn aanwezigheid onderstreept het nationale belang da de regering ziet in deze ‘Spelen’. Het is een tegen elkaar opbieden van nationale vlaggen, nationale staten, nationale sportploegen. Natuurlijk wordt er geen doping gebruikt om te winnen. Natuurlijk gebruiken landen geen illegale wapeens om te winnen. Natuurlijk schendt geen enkel land het internationale recht om een oorlog te winnen. Maar intussen. De hele hype rond topsportevenementen als deze is doordrenkt van levensgevaarlijke nationale trots.

Dan het feestje voor de rijken. Ik doel niet zozeer op de mensen op de tribune, en al helemaal niet op de kijkers thuis. Die gun ik het plezier van harte. Ik doel op degenen die waanzinnig profiteren van de hele voorbereiding. Eén en ander heeft zeker 1,4 miljard euro gekost, de stad Vancouver zelf moest bijspringen om kostenoverschrijdingen te dekken. Waar gaat dat geld heen? Bouwbdrijven, projectontwikkelaars. Díé hebben feest. Kan Canada zich dat soort uitgaven veroorloven? Zijn er in Canada geen daklozen, geen mensen die zich geen drie maaltijden per dag kunnen permitteren? Zijn er in Canada geen tekorten in zorg en onderwijs?

Interessant zijn de kosten voor beveiliging: ietsje minder dan 700 miljoen euro. Het kost een beetje, maar dan heb je ook iets: 15.000 man/vrouw aan beveiligingspersoneel. Dat zijn er meer dan het aantal politieagenten dat in de zomer van 2007 de terécht door demonstranten belaagde G8-top moesten verdedigen, zonder succes overigens. Waar zijn de autoriteiten bang voor? Voor Bin Laden B.V., en zijn videobedrijfje? En helpen al die beveiligers daartegen?

Ik denk dat de echte angst een andere is. Lang niet iedereen in en om Vancouver is namelijk blij met de spelen. Zo moest vandaag de fakkeldraagtocht in de aanloop naar de opening van de Spelen worden omgeleid. “Ruim 150 tegenstanders van het miljarden kostende evenement in de probleembuurt Downtown Eastside wilden het inde van de fakkeltocht verstoren en moesten door de poltie worden tegengehouden”, meldt Nu.nl. Een probleembuurt? In een land dat 1,4 miljard uitgeeft aan de Spelen? Gek he, protesterende mensen?!

Er borrelt veel meer. Activisten zijn al wekenlang bezig met voorlichting en het opbouwen van verzet tegen het evenement. Een artikel op de website van Common Action, een anarchistische groepering uit het nabijgelegen Noordwesten van de VS, noemt redenen. Zo zijn er volgens dit stuk om ruimte te maken voor bouw voor de Spelen, 850 woningen voor mensen met lage inkomen zijn gesloopt. Er zijn allerlei regels doorgevoerd om bedelen, verkoop op straat en slapen in de open lucht te verbieden. Arme mensen hebben domweg lást van de Spelen, en niet weinig ook.

Er is nog iets, en dat is geen kleinighed: de rechten van de oospronkelijke bewoners van het gebied, de Indiaanse bevolking. Vancouver ligt in de Canadese deelstaat British Columbia. Daar hebben Indiaanse gemeenschappen, volgens het artikel, nóóit land overgedragen aan de Canadese staat of iets dergelijks. Zelfs een frauduleus vedrag, dat polupaire middel waarmee zoveel andere Indiaanse gemeenschappen hun land na oorlog, intimidatie en bedrog overdroegen, ontbreekt. Feitelijk vinden de Spelen dus plaats op gestólen land.

Het is niet aan de Canadese autriteiten om dat land te verkopen of te verhuren, aan wie dan ook, laat staan om er prestigieuze Spelen te houden. Dat hele British Columbia heeft feitelijk net zoveel bestaansrecht als de staat Israël: géén (nog helemaal afgezien van het geldige revolutionaire argument dat geen enkele staat zou dienen te bestaan).  En júíst onder de Indiaanse bevolking heersen intussen enorme armoede, dakloosheid en erger. Als de Candese staat geld over heeft, zou ze eens kunnen beginnen met schadeloosstelling aan de mensen uit wiens gesten land het rijkdommen vergaart, macht opbouwt en nu dus ook weer ‘Spelen’ meent te mogen houden.

Ik hoop dat mensen die kijken – en die deze narigheid niet hebben verooorzaakt en er geen schuldgevoel over hoeven te hebben – gewoon genieten van hun favoriete sportgebeuren. Maar ik hoop vooral dat het niet bij het ene protest van 150 mensen blijft. En ik hoop dat zefs de meest verstokte kijker, als het tot activistische verstoring van de spelen wegens genoemde redenen komt, zal snappen dat zulke ordeverstoorders in hun protesten het recht aan hun kant hebben, en hun kant zal kiezen.