Arabische revoluties?

Maandag 13 juni

Onderstaand stuk is geschreven voor de website van Doorbraak, waar je de geïllustreerde versie ook kunt vinden. Ik dank de Doorbraak-redacteur voor enkele verbeteringen die ik heb overgenomen.

De talrijke demonstraties, stakingen, opstanden in Noord-Afrika en het Midden-Oosten, en intussen ook elders, zijn inmiddels voorzien van allerhande overkoepelende etiketten. ‘Arabische Lente’ hoor je intussen veel. Maar ook het begrip ‘Arabische revolutie’ duikt her en der op. Met vooral dat laatste woordenpaar worden minstens twee, soms drie dingen uitgedrukt. er wordt mee verwezen naar eerdere gebeurtenissen, uit de jaren vijftig en zestig, die onder dat begrip bekend stonden. Er wordt een nationale typering gegeven aan de gebeurtenissen; die zijn specifiek ‘Arabisch’ van signatuur. En er wordt een kwalificatie gegeven van de draagwijdte en betekenis van de gebeurtenissen: het zijn niet zomaar opstanden en protesten, het zijn ‘revoluties’, of ze vormen gezamenlijk een revolutie. Is dit allemaal adequaat? Vormen de gebeurtenissen een soort van tweede ronde van een al tientallen jaren geleden begonnen Arabische revolutie (1)? Zijn de gebeurtenissen wel specifiek Arabisch? En zijn het wel revoluties?

Terroristische moord op abortus-arts VS

Gisteren is in de Amerikaanse stad Wichita een terroristische aanslag gepleegd. Een beter woord is er niet voor de moord op George Tiller, arts, in de kerk waar hij de dienst bezocht. De vermoedelijke dader: Scott Roeder, een 51-jarige man wiens naam al eerder in verband gebracht is met voorbereidingen en oproepen tot dit soort geweld. “Tiller is de vierde abortus-verlener die neergschoten is door ‘pro-life’-extremisten sinds 1993”, zo voegt Nicole Colsen in de Socialist Worker (VS) er nog aan toe.

Tiller was een arts die abortussen pleegde, ook in een zeer laat stadium van de zwangerschap. Dat maakte hem omstreden. Sterker: dat maakte hem al eerder tot doelwit van geweld.  In 1986 al ontplofte er een bom bij zijn kliniek. In 1991 voerden duizenden tegenstanders van abortus actie bij de kliniek. In 1993 schoot een vrouw hem neer en bezorgde hem verwondingen aan de armen. Nog maar onlangs werd een strafzaak tegen hem – ingezet wegens 19 vermeende illegale abortussen – afgesloten met ontslag van rechtsvervolging.

Nu hebben de moorddadige tegenstanders van abortus dan eindelijk hun doel bereikt: Tiller is dood. Dat tenminste sommige van Tiller’s critici hem het allerslechtste toewensten, laat Chris Floyd zien: hij geeft citaten, met bronvermelding, van uitspraken van rechtse commentator Bill O’Reilly. Die noemde Tiller iemand die “babies executeert voor 5000 dollar per stuk”, en vergeleek zijn daden met “het soort van dingen dat gebeurde in “Mao’s China en Hitler’s Duitsland en Stalin’s Sovjetunie.” En hij zei: “we gaan Tiller stoppen.” Welnu, dat is nu gebeurd, en mensen als O’Reilly dragen mee verantwoordelijkheid, zo stelt Floyd in zijn snijdende meeslepende woordenstroom.

Floyd betoogt nog iets anders: het belang van het recht op abortus als zodanig. Het gaat in wezen om een revolutionair idee dat we met hand en tand moeten verdedigen: de controle, de volledige en exclusieve controle, van de vrouw op haar eigen seksualiteit en vruchtbaarheid. En hij citeert Arthur Silber, die uitlegt dat en waarom dat recht op abortus ongelimiteerd, tot aan het moment van geboorte, in handen van de vrouw hoort te liggen. Het is háár lichaam waarin de vrucht immers groeit.

Tegen het recht op abortus, óók op late abortus, richtte zich de moord op Tiller. Het is het soort van daad waarmee, doorgaans religieus geïnspireerde militante activisten niet alleen één abortus-arts uit de weg willen ruimen. Doel van dit soort geweld is vooral om anderen – zowel artsen en andere hulpverleners bij abortus, als vrouwen die abortus willen laten plegen – bang te maken, te intimideren. Het is, anders gezegd, een gewelddaad (moord) om  een politiek doel (een eind aan het recht op abortus) te bereiken.

Geweld tegen burgers met een politiek doel. Dat is een definitie van terrorisme. En die gaat hier op. Dat tegenstanders van abortus-rechten terreur ter hand nemen om hun zin te krijgen, laat zien hoe urgent de  noodzaak is om grootschalig en fel  voor dat recht op te komen.