De Parlementaire Spelen: winnaars, verliezers, en wij

vrijdag 14 september 2012

Eerst hadden we het EK Voetbal. Daarna de Olympische Verkiezingen en de Fietscampagne voor de Gele Trui. De afgelopen weken stonden in het teken van het volgende spektakel: de Parlementaire Spelen, voorafgegaan door exercities in dat nieuwe sportieve onderdeel: het Over de Eigen Schaduw Heen Springen, ook wel als Kunduz-acrobatiek bekend geworden.. Gisteren zijn de medailles van deze Spelen uitgereikt in de stembus. Politiek als kijksport bereikte aldus deze nazomer een nieuw dieptepunt. Toch schrijf ik even iets over die verkiezingen. Het commentaar op de uitslagen is niet van de lucht, en veel van dat commentaar is al net zo misleidend als de verkiezingscampagne zelf. Daar kom ik zo nog op. Eerst wat observaties.

Verkiezingen als valkuil

vrijdag 15 juni 2012

Het gonst verkiezingen, dezer dagen, weken en maanden. Eerder dit jaar presidentsverkiezingen in Rusland en Frankrijk, en een eerste ronde in Egypte. Dit weekend twee hele belangrijke: parlementsverkiezingen in Griekenland en de tweede presidentsronde in Egypte. Binnenkort de tweede ronde parlementsverkiezingen in Frankrijk. Later in het jaar op het menu: parlementsverkiezingen in Nederland, en natuurlijk de hoofschotel voor electorale fetisjisten: de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Het is allemaal op een bepaalde manier belangrijk. Maar daar volgt helemaal niet uit dat we moeten doen wat links zo vaak doet: uit alle macht een kandidaat of partij zoeken die gesteund moet worden, ‘kritisch’ natuurlijk en ‘zonder illusies’, maar toch gesteund. Het analyseren van verkiezingen is noodzakelijk: wat daar tot uiting komt doet ertoe. Ons gedragen als supportersvereniging in deze wedstrijd is echter nergens voor nodig. Wie naar de paardenrennen kijkt, hoeft toch aan de bijbehorende weddenschappen niet mee te doen – tenzij je je geld graag kwijt wilt.

SP: op naar de regering, pech voor de idealen…

zaterdag 2 juni 2012

De SP, vandaag in Breda in congres bijeen, wil regeren. Emile Roemer, fractieleider, sinds vandaag officieel ook weer lijsttrekker, staat open voor een rol als premier van zo’n regering. Peilingen laten zien dat die ambitiebepaald geen pure luchtfietserij meer is. Daarmee bereikt de normalisering van die partij, haar omvorming naar een doodgewone politieke bestuurderspartij een volgend, maar bepaald geen verrassend, stadium. Wie de partij nu nog presenteert als nog enigszins systeemkritisch, antikapitalistisch, radicaal-links of iets dergelijks, krijgt het steeds moeilijker.

Gelderloos over democratie en anarchie

donderdag 31 mei 2012

Afgelopen woensdagavond hield Peter Gelderloos, anarchist uit de VS en schrijver van intussen al een flinke reeks boeiende teksten, een fascinerend betoog op een informatieavond in Nijmegen. De bijeenkomst was belegd door de mensen van de gloednieuwe Anarchistische Bibliotheek Nijmegen, die intussen van een fraaie naam is voorzien: De Zwarte Uil. In zijn inleiding, “Democracy as Totalitarianism”, zette uiteen waarom volgens hem democratie – als zodanig, niet alleen de parlementaire vertoning die onder die naam schuilgaat – in strijd was met het soort vrijheid en zelforganisatie die anarchisten voorstonden. Een prikkelende stelling – en één die zeer serieuze overweging verdient. Helemaal eruit ben ik nog niet. Maar ik ben geneigd het voor een zeer aanzienlijk deel met Gelderloos eens te zijn.

Hoe GroenLinks de solidariteit en het milieu helpt slopen

dinsdag 29 mei 2012

Okay, nog één keertje GroenLinks, en dan hou ik er eventjes over op. Maar het is ook allemaal niet helemaal niks, die steun voor verwerpelijk asociaal milieuverziekend beleid die deze partij ten tonele spreidt. GroenLinkse verdedigers van het infame vijfpartijenakkoord kunnen daarbij hameren op twee zaken. Ze kunnen zeggen: sommige voorgenomen bezuinigingen die de gedoogcoalitie van plan was, zijn geschrapt, (mede) door onze inzet. En ze kunnen zeggen: mede dankzij ons staan er nu een paar maatregelen in die gunstig zijn voor het milieu. Bescherming tegen dreigend onheil, plus dorvoering van heilzame zaken, dat zijn de pijlers waarop Saps verdediging van het akkoord berust. Beide pijlers verdienen het om te worden doorgezaagd, of liever nog, opgeblazen.

GroenLinks kiest, geloofwaardigheid verliest

zondag 27 mei

GroenLinks verdedigt een naar bezuinigingsakkoord als iets is dat best goed voor het milieu. GroenLinks is intussen ook gewikkeld in een lijsttrekkersverkiezing. Zowel uit de strijd om dat lijsttrekkerschap als uit de steun voor het vijfpartijenakkoord blijkt de hypocrisie van de partij, evenals haar medeplichtigheid aan uitgerekend die zaken die ze sinds jaar en dag zegt te bestrijden.

GroenLinks? OverbodigRechts

dinsdag 15 mei 2012

Na het tot Lente-akkoord omgedoopte bezuinigingsakkoord is er nog een reden bij gekomen om GroenLinks nadrukkelijk de rug toe te keren en aan de vergetelheid prijs te geven: de wijze waarop Tofik Dibi zijn kandidatuur voor het lijsttrekkerschap lanceerde, en de argumenten die hij daarbij aanvoert. Zowel dat akkoord als Dibi’s lancering wijzen er op dat er van linksheid nauwelijks sprake meer is in die club. Of he ‘groen’ uit de naam op meer wijst dan op de kleur van een nare schimmel waaronder voorheen radicaal gedachtengoed schuilgaat, moeten biologen maar uitmaken.

De opstand van Melenchon, de opstanding van Galloway

vrijdag 6 april 2012

Zowel in Engeland als in Frankrijk vond onlangs een gebeurtenis plaats die parlementaire opties voor linkse en revolutionaire mensen onder de aandacht brengt, Ook revolutionairen die, net als ik, helemaal niets zien in welke parlementaire weg naar het morgenrood dan ook, kunnen van beide gebeurtenissen leren. Ze laten zien dat er brede woede leeft onder grote aantallen mensen, wegens bezuinigingsbeleid, oorlogspolitiek, racisme, Ze laten ook zien dat die woede nog altijd effectief benut kan worden en in parlementaire fuiken geloodsd kan worden. We zijn dus wederom gewaarschuwd: sociale radicalisering heeft niet automatisch vruchtbare uitkomsten.

Demonstratie Tegen Kapitalisme, Utrecht, 31 maart: goeddd!

zondag 4 maart 2012

Op 31 maart hebben we – jij, ik, als je maar enigszins kunt – iets belangrijks te doen: deelnemen aan de antikapitalistische demonstratie die in het kader van een Europese Actiedag tegen Kapitalisme wordt gehouden. De demonstratie zal plaatsvinden in Utrecht, demonstranten verzamelen zich om 14.00 uur bij station Overvecht in Utrecht. Van daaruit een optocht, en ter afsluiting een manifestatie met muziek, informatiekraampjes en een open assemblee. De strekking blijkt uit de slotzinnen van de oproep: “We willen af van het kapitalisme en haar politieke instanties. Laten we samen werken voor een sociaal en vrij alternatief.” Ja, toch?

Nationale Zeurpartij weer in de rui

dinsdag 21 februari 2012

Ja, het was een Fatsoenlijke Man, behalve dan voor al die vluchtelingen die hij als staatssecretaris het land uit liet werken, of voor degenen die nog steeds last hebben van door hem doorgevoerde vreemdelingenwet.. Nee, hij kon het ook niet helpen dat hij niet scoorde als oppositieleider. Ja, zijn vertrek was onvermijdelijk geworden. Nee, het was niet de goede man op de goede plek. Ja, nee, ja, nee, bla bla bla bla en nog eens bla. Het mag duidelijk zijn, de Nationale Zeurpartij, onder beleefd gezelschap nog de PvdA genoemd, zit weer in de rui, al wordt nu niet het ideologische verenpak maar de leider ingeruild. Het is niet verschrikkelijk belangrijk, het vertrek van Cohen als PvdA-leider. Het biedt echter wel een aardig aanknopingspunt voor wat onaardige observaties.