Protest en perspectieven in Rusland

donderdag 29 december

In Rusland zijn zaken serieus aan het schuiven gegaan. Na de gemanipuleerde presidentsverkiezingen die ondanks fraude flink verlies voor Poetins partij Verenigd Rusland te zien gaven, zijn er serieuze, omvangrijke en aanhoudenden straatprotesten op gang gekomen. Putin beweegt heen en weer tussen verbale welwillendheid en arrogant machtsvertoon. Binnen het establishment klinken flink wat stemmen die kritiek op het gedrag van Poetins bewind uitoefenen; sommigen van hen spreken zelfs demonstranten toe. Dit laat zien dat de top verdeeld is, en het bewind zelfs binnen de heersende elites niet onomstreden. Maar het laat ook zien dat een deel van die elites nu kiezen voor inkapseling van het protest, nu pure repressie geen afdoend atwoord meer blijkt. Het zal er op aankomen dan de protestbeweging opkomt voor haar autonomie tegenover álle politici en elitefiguren, om het radicale potentieel dat er wel degelijk in zit te realiseren.

Scholierenactie, politiegeweld en misplaatste afzijdigheid

woensdag 28 december

Het is een grof schandaal, zoals de politie vorige week woensdag optrad tegen actievoerende scholieren op het Museumplein. Mensen klommen op een dak van een supermarkt, actievoerders jouwden een PVV-Kamerlid uit. En ja, sommige jongeren staken viuurwerk af, soms zwaar vuurwerk. Een Geen Stijl-verslaggever raakte gewond vanwege zulk vuurwek. Vervelend, dat laatste, zeker. Maar geen enkele rechtvaardiging voor wat de politie deed: spuiten met een waterkanon, met politie te paard op de menigte inrijden, om de actie uitéén te drijven. En helemaal geen rechtvaardiging vervolgens voor linksen en radicalen om – zoals vrijwel uitsluitend gebeurde – daar vervolgens over te zwijgen of er pseudo-objectief, maar in werkelijkheid gezagsgetrouw, over te berichten.

Ruzie rond Armeense genocide – achtergronden

dinsdag 27 december

Er zijn van die conflicten waar je duidelijk een kant gelijk en de andere kant ongelijk kunt geven: de opstandigen in Cairo staan in hun recht, de militaire onderdrukkers verdedigen onrechtvaardigheid. Daar past stellingname en actieve solidariteit. En er zijn van die conflicten waarbij niemand gelijk heeft, waar geen van de strijdende partijen iets rechtmatigs voorstaat of verdedigt. De Eerste Wereldoorlog – landjepik tussen grote mogendheden, meer niet – is een klassiek voorbeeld ervan. Daar past afwijzing van het conflict zelf, en ondermijning van alle deelnemende partijen. En er zijn van die conflicten waarbij brokstukjes gelijk en ongelijk overal te vinden zijn, zonder dat je daarom echt een kant kunt kiezen.Daar past vooral het zoeken naar opheldering, het kritisch doorlichten van de argumenten en stellingen. Uit dat doorlichten kan dan wellicht alsnog een kant aan het daglicht gebracht worden: de onderkant, de kans wiens rechten en belangen altijd steun en solidariteit verdienen. Zóns soort conflict is de politieke rel die tussen Turkijke en Frankrijk is uitgebroken rond de zogeheten Armeense kwestie.

België: grote staking tegen pensioenplannen

zaterdag 24 december

Onderstaand stuk schreef ik voor de website van Doorbraak, waar het artikel ook al te lezen is.

Op 22 december vond in België een algemene 24-uursstaking plaats in de publieke sector. In het openbaar vervoer – bussen, metro’s, treinen, ook internationale treinen – legden personeelsleden het werk neer. Arbeiders staakten ook in posterijen, op scholen, ziekenhuizen en overheidsgebouwen. De staking was een protest dat vakbonden hadden georganiseerd tegen het bezuinigingsbeleid van de kersverse Belgische regering, met name tegen daarin vervatte aantasting van pensionrechten.

Onderwijsprotesten: woede, lachlust en de noodzaak van solidariteit

woensdag 21 december

De berichtgeving over het scholierenprotest van vandaag wekt deels de lachlust, maar maakt ook weer eens grote woede bij me los. Laat ik met dat tweede beginnen. Politie heeft – nadat een aantal van de pakweg duizend actievoerende scholieren op het Museumplein vuurwerk afstaken, op het dak van een supermarkt klommen, een PVV-kamerlid uitjouwden en een handvol van hen een onderlinge vechtpartij hield –  “een waterkanon ingezet om het Museumplein schoon te vegen”, aldus de NRC. Een waterkanon – hetw apen dat de Briste politie na drie dagen hevige rellen níét in stelling, wordt door de Amsterdamse politie doodleuk losgelaten op wat jongeren die wat rumoerig actievoeren. En iedereen vindt dit normaal? Ben ik dan de enige die laaiende woede voelt als de arrogantie van de macht zich vertaalt in koude waterstralen gericht op scholieren op een decembermiddag?!

Achter het misbruikschandaal van de katholieke kerk

dinsdag 20 december

Het rapport-Deetman over seksueel misbruik in de kathiolieke kerk en haar instellingen is inmiddels al weer vijf dagen in de openbaarheid. Mensen zijn alweer volop bezig methet tot beperkte proporties terugbrengen van de verschrikkingen die in het rapport worden besproken. Hoofdpunt voor politici is momenteel: kunnen daders alsnog vervolgd worden? Slachtoffers dringen erop aan dat de verjaring van de misdrijven die tegen hen zijn begaan wordt afgeschaft. Het zijn geen onbeduidende punten. Maar ze maken van het schandaal een reeks afzsonderlijke strafbare feiten die afzonderlijk moeten worden aangepakt. Het grootschalige, systematische, en niet door het strafrecht oplosbare karakter van de wandaden raken hiermee op de achtergrond. Maar precies de systematiek, het institutionele karakter van de gwelddadigheid verdienen de groots mogelijke aandacht, willen we er althans aan bijdragen dat dit soort dingen in de toekomst op zijn minst drastisch worden teruggedrongen.

Italië: nieuwe regering, oude en nieuwe ellende

zaterdag 17 december

Berlusconi is geen premier meer van Italië. Immense druk van Europese financiële instellingen en ambtelijke apparaten heeft er toe geleid dat hij plaats heeft gemaakt voor Mario Monti. Diens taak: het doordrukken van een gigantisch bezuinigingsprogramma. Daarmee met het ‘vertrouwen van de financiële markten worden hersteld’. Anders gezegd. Door de Italiaanse bevolking uit te knijpen probeert de nieuwe regering geld los te krijgen om schuldeisers genoeg af te betalen om de bereidwilligheid van die schuldeisers – banken, financiële instituties – om geld aan de Italiaanse staat te blijven uitlenen in stand te houden. Nog anders gezegd: in Italië wordt een soortgelijk project doorgezet als in Griekenland. Wat vooralsnog helaas grotendeels ontbreekt, is verzet-in-Griekse-stijl. Maar er zijn beginnetjes.

Ontslagen, werkloosheid, armoede en Occupy

donderdag 15 december

De crisis, en de bezuinigingen waarin deze vertaald worden, hakken er nu in Nederland ook stevig in. Een handvol berichten, op een natte winderige donderdagmiddag bij elkaar gegrasduind, laat daarover weinig twijfel bestaan.

Rusland: belangrijke en bemoedigende protesten

zaterdag 10 december

Het is gedaan met de onaantastbaarheid van Putins macht. Grote aantallenmensen accepteren hem, niet langer als de sterke man die hij als president van Rusland was, als premier van Rusland nog steeds is, en als presidentskandidaat voor een volgende ronde kennelijk nog erg lang dacht te blijven. Eerst via verkiezingen, en nu via massademonstraties, maakt een zeer aanzienlijk deel van de bevolking duidelijk dat mensen verandering willen, op zijn minst meer vrijheid en véél minder Putin. Het is een terechte houding tegenover een bewind dat achter een facade van democratie een autoritairte staat had heropgebouwd die veracht veel gemeen haaft met de aloude Sovjetunie.

OM versus Joke Kaviaar: criminele organisatie versus vrijheidsstrijdster – plus tekst Joke Kaviaar

donderdag 8 december

Afgelopen dag, 7 december, heeft een criminele organisatie de website van een vrijheidsstrijdster, een voorvechtster van de rechten van vluchtelingen, van vertrapte, verschopte, opgesloten, tot zelfmoord gedreven en met deportatie bedreigde mensen op de vlucht, uit de lucht gehaald. Die vrijheidsstrijdster is Joke Kaviaar. Die criminele organisatie noemt zich Openbaar Ministerie, en wordt bestuurd van jouw en mijn belastingcenten, door een overheid die zich jouw en mijn overheid noemt, een overheid ten onrechte gedoogd door ons zolang we ons niet actief tegen die overheid weren. Crimineel gedrag dient immers niet te worden getolereerd. Deze bende, dit Openbaar Ministerie, bedrijft een misdaad. In een rechtsstaat zou nu een juridische instantie tegen deze criminele organisatie in het geweer komen. Maar rechtsstaten bestaan niet: de juridische instantie die deze taak formeel heeft, is nu juist dat criminele justitie-apparaat zelf.