Kraakdemonstratie: Van der Laan stuurt aan op geweld

vrijdag 30 september

De gemeente Amsterdam, onder aanvoering van Gemeentelijk Oppergeweldpleger Van der Laan, is bezig flinke rellen te organiseren in de binnenstad van Amsterdam. Aansturen op rellen, om daarmee extra de ruimte te bieden, dát is waar de gemeentelijke houding tegenover een aangekondigde kraakdemonstratie op neerkomt. Hopelijk wordt de opkomst op de actie groot, en wordt het een duidelijk verzetsmoment. Tegenover de oprukkende onderdrukking van de ruimte om actie te voeren is dat méér dan noodzakelijk.

Egypte: revolutie wint aan kracht

vrijdag 30 september

Onderstaand stuk schreef ik voor de website van Doorbraak, waar zoals gebruikelijk een geïllustreerde versie te lezen is.

Het lijkt soms al haast een gebeurtenis uit een ver verleden: de Egyptische revolutie die dictator Mubarak ten val bracht met aanhoudende demonstraties, straatgevechten en stakingen. Intussen zijn er parlementsverkiezingen in de maak, als vormgeving van democratisering. Tegelijk is er een, onlangs zelfs aangescherpte, noodtoestand van kracht. Oppervlakkig gezien lijkt het alsof de revolutie voorbij is, deels ingekapseld, deels teruggedrongen met repressie. Een nieuwe normaliteit, met de essentie van de oude orde intact, lijkt te overheersen. Maar schijn bedriegt: op allerlei terreinen woedt er hevige strijd, tegen die normaliteit en voor verdergaande veranderingen.

Naar Den Haag op 15 oktober! Plus wat kritische overwegingen

donderdag 29 september

Op 15 oktober zullen er wereldwijd acties plaatsvinden tegen de macht van het grote geld, tegen een poltiek die werkelijke democratie tot een lachertje maakt, vóór een wereld waarin mensen wat zuiniger zijn op elkaar en op de wereld die we samen bewonen. Onder de slagzin “United for Global Change” staan online al acties vermeld in de meeste Europese landen, maar ook in Chili, Maleisië, de VS en het Afrikaanse continent. In s veel landen trekken actievoerders naar de hoofdstad. Maar in Spanje en ook in Brazilië zijn er acties in een hele reeks steden. Ook Nederland staat in de lijst: we gaan naar Den Haag, althans degenen die niet naar Brussel gaan, want dat is ook een goede optie.

Protesten Wall Street kansrijk tegen achtergrond Obama en stakingen

 zondag 25 september

Ruim een week al voeren honderden, soms enkele duizenden, veelal jonge mensen actie in hethart van het financiële centrum van de VS, vlakbij Wall Street. Gisteren greep de politie grof en hardhandig in tegen een demonstratie die onderdeel van die acties was. Agenten arresteerden 80 mensen, volgens politie omdat ze de straat blokkeerden. Maar de politie sloot zelf groepen mensen in en viel ze zelfs aan met mace. “Ze dreven ons bijeen als vee”, zo merkte één van de demonstranten op.

Joke Kaviaar nog steeds bedreigd – plus haar “Waar blijft de Hollandse Opstand” herplaatst

zaterdag 24 september

Krap een week geleden kwam Joke Kaviaar vrij na drie dagen vast te hebben gezeten. Ze was opgepakt en beschuldigd van “opruiing”. Intussen heeft ze een messcherp verslag geschreven en op Indymedia geplaatst. Daar verhaalt ze niet alleen hoe het toeging tijdens haar arrestatie en gevangenhouding. Ze schrijft ook dat ze bedreigd wordt met hernieuwde arrestatie – omdat de teksten waar het OM werk van maakt nog steeds online staan. Zoiets heet “een nieuwe pleegperiode”, in juridische boeventaal. En ze laat zien hoe absurd, hoe Kafkaiaans het allemaal is.

Pleinprotest Tilburg: terugblik na afsluiting

vrijdag 23 september

Ruim een week geleden, donderdag 15 september, vond in Tilburg het laatste in de reeks aangekondigde pleinprotesten plaats. Althans: dat was de bedoeling. Wederom was de opkomst niet bepaald overweldigend, we waren met ons drieeën en hebben na korte tijd een nabijgelegen terrasje opgezocht, vanwaar we in in ieder geval konden zien of er nog laatkomers opdoken. Kennelijk niet, dus. We hebben vastgesteld dat er te weinig leven in deze acties zit en dat we er dus een punt achter zetten. Het lijkt me zinvol om eens te kijken wat er wel en vooral wat er niet is goed gegaan.

‘Arabische Lente’ lééft

 dinsdag 20 september

Onderstaand stuk schreef ik voor de Doorbraak-site. Daar staat , zoals intussen in zulke gevallen intussen gebruikelijk , een geïllustreerde versie.

De Arabische lente duurt intussen al ruim negen maanden. Van de onstuitbaar lijkende doorbraken van democratische omwentelingen zoals die zich de eerste drie maanden van het jaar aftekenden is inmiddels geen sprake meer. Na de val van dictators in Tunesië en Egypte wist grove repressie in Syrië, Bahrein, Jemen en Saoedi-Arabië de regimes overeind te houden. De opstand in Libië ontaardde in een burgeroorlog tussen Kadhafi en een door hoge ex-Kadhafi-functionarissaen gedomineerde opstandsbeweging en een Westers militair ingrijpen dat die opstand als hefboom voor eigen belangen wist te benutten. In Tunesië en Egypte veranderde veel na de val van de dictators, maar tegelijk werden diepgaander veranderingen ook krachtig tegengewerkt – van hogerhand, maar ook vanuit krachten die eerder actief waren tegen het oude regime. In Marokko en Jordanië wisten de monarchieën met een slimme combinatie van toezeggingen en beperkte verandering enerzijds, selectieve onderdrukking anderzijds, de greep min of meer te bewaren. Uit die samenvatting zou je kunnen opmaken dat de ‘Arabische lente’ nogal is vastgelopen, dat we inmiddels alweer van een kille herfst kunnen spreken. Dat is echter een erg eenzijdige, nodeloos pessimistische conclusie. In werkelijkheid is op allerlei fronten van een dóórgaand revolutionair proces sprake, niet zonder tegenslagen maar bepaald ook niet zonder opmerkelijke successen. Een rondje langs enkele velden van de revolutie kan dat enigszins duidelijk maken.

Den Haag, waardevolle actie tegen bezuinigingsbeleid

 maandag 19 september

De oogst van afgelopen dag in Den Haag is als volgt. Ettelijke duizenden gemotiveerde actievoerders, een paar honderd op het Plein, veel meer op het Malieveld. Toespraken, iets te veel toespraken. Onderlinge gesprekken waar je er nooit geoeg van kunt hebben. Een slordige vijfhonderd kranten helpen verspreiden. En op de kop toe nog twee of drie arrestaties, bij het soort incident waar de politie in Den Haag een soort specialiteit van heef gemaakt en dat tegenwoordig standaard is bij zelfs de meest kalme acties. Een interessante dag, derhalve.

Joke Kaviaar vervolgd wegens meningsuiting – wie zwijgt stemt toe

zaterdag 17 september

Joke Kaviaar is eerder deze week gearresteerd, heeft drie dagen vastgezeten, haar huis is doorzocht. Gisteren is ze weer vrijgelaten. Ze wordt verdacht van opruiing die ze bedreven zou hebben in vier teksten die op haar website gepubliceerd staan. De arrestatie en vervolging van deze vrouw, die zich met openlijke stellingname keer opkeer inzet tegen vooral vervolging van vluchtelingen, is een schandaal. We horen naast haar te gaan staan, en de onderdrukking van haar spreek- en schrijfrecht aan te klagen als misdadig. We horen bovendien de onderdrukking die nu Joke Kaviaar treft, actief te trotseren, zodat de autoriteiten merken dat ze een hoge prijs moeten betalen voor dit soort kwaadaardigheden. Op die manier is eerder succes behaald, op die manier is het gezag eerder tot afgang gebracht en tot aftocht gedwongen. Dat is nu ook weer nodig. Als we nu in onze schulp (blijven) kruipen, dan zijn we zelf het slachtoffer, en nog mee verantwoordelijk voor het verlies van vrijheid ook. Nu geldt wel heel duidelijk: wie zwijgt stemt toe.

Bij de dood van een Amerikaanse radicaal

donderdag 15 september

Carl Oglesby (1), studentenactivist in de VS in de jaren zestig en radicaal intellectueel, is op 13 september overleden. Hij is 76 jaar geworden Zijn dood raakt me: Oglesby is één van die personen wiens teksten van flinke invloed zijn geweest op mijn gedachtenvorming, vanwge de inhoud maar ook vanwege de intens betrokken schrijfstijl.