Bedrijfsbezetting autofabriek Zuid-Korea houdt nog stand

23 juli, 2009

Voor de vierde dag probeert een politiemacht van 3000 agenten een kleine duizend arbeiders uit de fabriek in Zuid-Korea te krijgen die ze al twee maanden bezet houden als protest tegen ontslag wegens faillisement. Maandag berichtte de NRC er over. Het is nu donderdag, en Aljazeera meldt dat arbeiders en oproerpolitie nog steeds slaags raken. De politie heeft vanuit  helicopters traangas op het bedrijfsterrein gegooid, en de toevoer van water en voedsel naar de actievoerende arbeiders is afgesneden.

Het vindt allemaal plaats in de Ssangyong-autofabriek ten zuiden van  de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoel.  Het bedrijf is bankroet en heeft het ontslag van 2600 arbeiders, 36 procent van het personeel, aangekondigd. Als troostprijs zegt Ssanyoung onder meer dat in 2012 weer werk is voor sommigen van hen. Maar arbeiders  laten met hun actie zien dat ze geen boodschap aan het bankroet hebben. Gelijk hebben ze. Het was niet hun bedrijf, waarom zou het dan wel hún verlies en hun bankroet zijn? Ze vechten gewoon voor hun baan, hun middel tot bestaan.

De protesten tegen de ontslagen begonnen al op 21 mei. Het is opmerkelijk, en buitengewoon bemoedigend.- dat het nog steeds niet gelukt is om de fabriek door de politie te laten heroveren op de arbeiders. Maar zonder steun van andere groepen arbeiders in verzet wordt het toch een steeds moeilijker zaak. Aljazeera spreekt – in tegenstelling tot de NRC die eerder van 1000 bezettende arbeiders sprak – nu nog van 600 arbeiders in het bedrijf. Bloomberg, dat meer economische achtergronden over bedrijf en bankroet ervan geeft – had het op 20 juli over 800 actievoerende arbeiders (gevonden via Labourstart.org trouwens). Intussen heeft de politie 100 speciale politiecommandotroepen laten aanrukken – bovenop de al aanwezige 3000 agenten van de oproerpolitie. Die overmacht van de politie is, op zichzelf beschouwd, wel heel groot.

De ontknoping dreigt bloedig te worden. Een vakbondsvertegenwoordiger zegt: “Als de politie besluit om naar binnen te gaan, dan betekent dit dat het ze niet kan schelen dat er zelfs tientallen doden vallen.” Het is te hopen dat het dappere verzet van de arbeiders van Ssanyong de steun krijgt die het verdient, dat het niet tot een bloedige ontruiming komt, en dat de arbeiders hun baan behouden.