Groot-Brittannië, Frankrijk, Griekenland: verkiezingen versus bezuinigingen

donderdag 10 mei 2012

Onderstaand artikel schreef ik voor de website van Doorbraak, waar het ook al pronkt 🙂

Verkiezingen in drie landen maakten de afgelopen dagen duidelijk dat heel veel mensen boos zijn vanwege grof bezuinigingsbeleid, en zich tegen de zittende regeringen keren. Hier en daar lees je al dat het nu zo ongeveer gedaan is met ‘austerity’. Dat is, zacht gezegd, nogal voorbarig. De bezuinigingen zijn er niet gekomen omdat kiezers het wilden; het idee dat bezuinigingen nu verdwijnen nu kiezers het niet blijken te willen, ziet de werkelijke redenen – en de sterke machten – achter de bezuinigingen over het hoofd. Evengoed zijn de verkiezingsuitslagen in Groot-Brittannië, Frankrijk en vooral Griekenland belangwekkend genoeg om bij stil te staan.

Groot Brittannië: actievoerders maken dwangarbeid het leven zuur

woensdag 11 aprl 2012

Onderstaand stuk schreef ik voor Doorbraak, waar een geïllustreerde versie te lezen is.

In land na land legt de staat mensen uitkeringsgerechtigden, of mensen die een uitkering aanvragen, een arbeidsplicht op: je moet, als baanloze, werken voor je uitkering zonder aanspraak te kunnen maken op bij loonarbeid gangbare – en veelal wettelijk verplichte – arbeidsvoorwaarden en arbeidsrechten. Minimumloon zit er niet in. Soms hangt hier een mooi etiket aan, zoals, jawel, “vrijwilligerswerk”. Maar het is een vorm van dwangarbeid, dient als zodanig te worden bestempeld en met alle noodzakelijke middelen te worden aangevochten.

De opstand van Melenchon, de opstanding van Galloway

vrijdag 6 april 2012

Zowel in Engeland als in Frankrijk vond onlangs een gebeurtenis plaats die parlementaire opties voor linkse en revolutionaire mensen onder de aandacht brengt, Ook revolutionairen die, net als ik, helemaal niets zien in welke parlementaire weg naar het morgenrood dan ook, kunnen van beide gebeurtenissen leren. Ze laten zien dat er brede woede leeft onder grote aantallen mensen, wegens bezuinigingsbeleid, oorlogspolitiek, racisme, Ze laten ook zien dat die woede nog altijd effectief benut kan worden en in parlementaire fuiken geloodsd kan worden. We zijn dus wederom gewaarschuwd: sociale radicalisering heeft niet automatisch vruchtbare uitkomsten.

Bespottelijkheden

woensdag 12 oktober

De Euro-kredietcrisis krijgt steeds bespottelijker wendingen. Het kost amper nog moeite om vast te stellen: ‘onze’ regeerders weten zich er ook niet goed raad mee. Wat ‘ze wél duidelijk maken is dat het hele gebeuren een totale minachting voor de bevolking te kennen geeft. Die minachting is steeds nadrukkelijker wederzijds. De afkeer van hoe de politiek met ons solt zou wel eens tot een forse en vastberaden opkomst bij de Occupy-acties van komend weekend aanleiding kunnen geven. De beweging waar die acties onderdeel van zijn groeit, en dáárin – niet in de spelletjes van de politici – is een vleugje hoop te ontwaren. Meer dan een vleugje. Wil je deelgenoot worden van die hoop? Occupy! Komende zaterdag 15 oktober gaat het los. In Den Haag, in Amsterdam, elders…

Historisch anarchisme verwrongen in beeld

woensdag 7 september

We beleven vandaag de dag een soort van opleving van het anarchisme als denkrichting en beweging. Dat blijkt uit media-aandacht voor anarchistische ideën en activiteiten. Het bijkt ook uit aanvallen die in vaak dezelfde media doorklinken. Tegen die achtergrond is er ook weer aandacht voor het hostorische anarchisme ui de late negentiende en vroege twintigste eeuw. Daarin domineert te vaak een vertekend beeld. Maar dat er behoefte is om het eeld van anarchisten en anarchistische politiek zo te vertekenen zegt op zichzelf al iets over de uitdaging die het anarchisme nog steeds stelt. Iets dat zo hardnekkig ‘weerlegd’ moet worden, al meer dan een eeuw lang, is blijkbaar toch tamelijk taai.

Rellen, repressie, reactie

woensdag 17 augustus 

Over de rellen in Engeland zal nog lange tijd worden nagepraat, hopelijk ook en juist door linkse en revolutionaire mensen. Er is verschil van inzicht over waar de rellen uit voortvloeiden, maar vooral ook over de waardering ervan. Was het voornamelijk een te verwelkomen opstand tegen verarming, repressie en racisme, waarbij negatieve aspecten op het tweede plan kwamen? Was het voornamelijk een destructieve uiting, begrijpelijk maar toch voornamelijk verwerpelijk vanwege gebrek aan doelgerichtheid, leed dat andere arme mensen is toegebracht en repressie die er – voorspelbaar – een aanleiding en voorwendsel heeft gevonden? Of is het veeleer een complex verschijnsel, waarvan onderdelen inspirerend zijn en verdedigd moet worden, terwijl tegen andere aspecten ervan stelling genomen moet worden, maar dat vooral in zijn tegenstrijdigheden verklaard moet worden? Ik kies voor de laatste benadering, maar wel met verbondenheid en solidariteit met degenen die hun woede koelden op de symbolen van de macht en de rijkdom waartegen opstandigheid gerechtvaardigd is. Maar of je de rellen nu vooral betreurt, toejuicht of kritisch analyseert, of combinaties hiervan kiest… de wraakzuchtige onderdrukking die politie en regering op deelnemers – maar feitelijk op de hele maatschappelijke onderkant, en op iedereen die de straat als actieterrein kiest – dient gehekeld, bestreden, gestuit en teruggeslagen te worden. Bij al onze analytische verschillen hoort dát nu bovenaan de agenda te staan.

Crisis, bezuinigingen, staking, rellen: van Italië tot Engeland

dinsdag 16 augustus

De ene dag is het Italië waar de financiële aasgieren omheencircelen. De andere keer is het Frankrijk of Spanje, of Griekenland, zoals vrijwel vanouds. Maar de crisis-symptomen komen steeds dichterbij, en betreffen wel degelijk ook Nederland. Dat brengt, met een versterkte urgentie, de noodzaak van verzet tegen bezuinigingsbeleid, onstlagen en loondalingen mee. Het werpt de vraag op hoe we dat verzet combineren met de wanhopige woede zoals die vorige week  – vaak verwarrend vermengd met grof asociaal gedrag – tot  uitbarsting kwam tijdens de rellen in Engelse steden.

Rellen in Engeland

donderdag 11 augustus

Onderstaand artikel schreef ik gisteren voor Doorbraak; daar is ook de geïllustreerde versie te vinden, met een voetnoot bovendien over een nare actuele ontwikkeling: activiteit van de fascistische EDL. Ik heb aan de tijdsweergave verder niet gesleuteld, maar ‘vandaag’ is dus inmiddels gisteren, en we zijn in de zesde en niet de vijfde dag.

De rellen in Engeland zijn vandaag aan hun vijfde dag bezig. De eerste nacht was de wijk Tottenham in Londen de plaats van actie, de nacht erop kwam daar Enfield, ook Londen bij. De derde acht begonnen ook in Birmingham, Liverpool en Bristol. In Londense wijken gingen de rellen door. Op de vierde dag, toen de autoriteiten het aantal agenten in Londen tot 16.000 hadden opgevoerd, bleef het in de hoofdstad tamelijk rustig. Die avond waren er wel rellen in Manchester, Nottingham, Wolverhampton, Salford, West Bromwich. Vandaag beginnen er berichten binnen te komen dat er in Oxford onrust is. Het is een heftige en ongekend omvangrijke uitbraak van woede – een woede geworteld in uitzichtloze armoede en vernedering door politie, een woede die in die zin hoogst politiek van betekenis, een woede die geheel en al terecht is.

Rellen Londen: vragen en achtergronden

maandag 8 augustus

Rellen in Londen.gevechten tussen boze mensen en politieagenten. Politieauto’s, maar ook een dubbeldekker, in de fik. Plundering, ruiten ingeslagen. Gewonde agenten, meerdere tientallen, en intussen al 55 arrestaties. Het vond allemaal afgelopen avond en nacht plaats, net name in de wijk Tottenham. Maar ook zondag en de nacht naar maandag toe worden relletjes gemeld, en niet enkel uit die wijk. Aanleiding: een demonstratie waarin mensen opheldering wilden over het doodschieten van Mark Duggan een man van 29 jaar, bij een arrestatiepoging. Voor we ons dus verdiepen in de rellen zelf, mogen we eerst wel eens beter kiken naar het hoe en waarom van dat dodelijke politiegeweld.

Staking, demonstraties en absurde repressie in Groot-Brittannië

donderdag 30 juni

Vandaag staken honderdduizenden docenten, ambtenaren en dergelijke in Groot-brittannië tegen aantasting van hun pensioenrechten. Op de achtergrond speelt hierbij ook afkeer van meer bezuinigingen een rol, al is die om juridische redenen geen formele reden tot staken. De pensioenplannen houden een hogere pensioenpremie in, en een verhoging van de pensioenleeftijd. Pensioenen gaan bovendien veelal vastesteld worden op basis vanhet gemiddelde verdiende salaris tijdens de loopbaan, niet op basis van het laatst verdiende inkomen. het gemiddeld verdiende salaris zal doorgaans lager uitkomen dan het laatste, aan het eind van een loopbaan verdiende. De verandering leidt dan ook tot lagere pensioenen. Met toch al niet luxueuze pensioenregelingen voor leraren en personeel in diverse openbare diensten is het logisch en terecht dat mensen kwaad genoeg zijn om een stevige staking te houden. En stevig is de staking.