Syrië, Turkije, oorlog

donderdag 4 oktober 2012

Hypocrisie, granaten en bommen, dat biedt het menu in Turkije en Syrië. Wat begon als volksbeweging, via opstand en gewapende strijd veranderde tot burgeroorlog tussen partijen waartussen het verschil in bruutheid steeds verder afnam, is inmiddels een internationaal conflict geworden, nu Syrische militairen granaten afvuurden op een dorp in Turkije, en Turkse militairen vergeldingsbommen lieten vallen op Syrische doelen. Juist mensen wiens hart ligt bij de geterroriseerde en en rechtmatig opstandige bevolking van Syrië, kunnen de politieke spelletjes van de zogeheten ‘vrienden van Syrië’, waaronder ook Turkije, maar beter doorzien en aan de kaak stellen. Een Turkse oorlog tegen Assad maakt Syrië niet vrij, en Turkije niet veilig.

Talking ‘bout a revolution?

16 augustus 2012

Geschreven voor mijn blog op Libcom.org, waar het al staat

The Syrian events are a challenge for both left wing party people and revolutionaries. Part of the confusion, however, is related to matters of definition, choice of words and what they mean. One such word is ‘revolution’. Does it apply? And if so, what does that mean?

Syria, imperialism and the Left (3)

Derde deel van mijn serie over Syrië, al geplaatst op Libcom.

There is a third position on the Syrian events: opposition to Assad and to Western interference. This position also is unsatisfactory in its way to positive account of the revolt. Third and final part on this series.

Syria, imperialism and the left (2)

zaterdag 11 augustus 2012

Deel twee van mijn Syrië-drieluik, eerder verschenen op Libcom.org.

Some people on the moderate but also the Trotskyist-influenced left defend not only the Syrian revolt, but also, sadly, find Western intervention against Assad quite acceptable. Second part of a three-part series.

Syria, imperialism and the left (1)

vrijdag 10 augustus 2012

Sinds kort doe ik, op eigen verzoek, een blog op Libcom.org , iets waar ik best trots op ben want het is een favoriete site van me. Inmiddels heb ik daar een drieluik geplaatst over Syrië. Hieronder deel één, op 8 augustus daar al verschenen.

A debate is taking place in left wing and radical circles about the Syrian revolt, what side to take, what to think about Western intervention against the Assad regime. Part one of a three-part series.

Islamisme en revolutie in de ‘Arabische Lente’

zondag 29 juli 2012

Onderstaand stuk schreef ik voor het meest recente numer van de krant van Doorbraak, waar hert ook is verschenen. Het is ook al enige tijd te lezen op de website van deze organisatie. maar het leek me ook wel goed om het hier te plaatsen. Dan staat er toch weer wat, zonder dat ik al te hard hoef te schrijven in vakantietijd  🙂

Kort nadat in de Tunesische opstand dictator Ben Ali was verdreven, dook er een argument op rond wat al snel bekend werd als de Arabische Lente. Het argument kwam op het volgende neer. Ja, landen in Noord-Afrika en het Midden-Oosten werden door dictators bestuurd. Maar de uitkomst van de opstanden kon niet anders zijn dan een nieuw autoritair bestuur. Reden was, dat het vooral de politieke Islam was die zich naar voren zou schuiven, de opstanden zou kapen en nieuwe regimes zou vormen die niet veel beter, net zo erg of mogelijk nog erger waren dan de dictaturen die bezig waren verdreven te worden. Van soms religieus-conservatieve, soms seculiere dictaturen zouden de landen omgevormd worden in fundamentalistische regimes.

Amnesty de fout in met Syrië-campagne

zaterdag 23 juni 2012

Amnesty International heeft een campagne rond Syrië opgestart. En het is een éénzijdige, politiek verkeerde campagne. De misdaden van president Assads bewind worden er breed in uitgemeten. De medeplichtigheid van de Russische staat wordt gehekeld. Maar de misdaden van gewapende strijders, en de medeplichtigheid van een hele reeks staten dáár aan, komt niet in beeld. Eén kant wordt terecht verworpen. Een andere kant wordt ten onrechte uit de wind gehouden.

Arabische Lente: maar weer eens een tussenstand

woensdag 13 juni 2012

Dit artikel schreef ik voor de Doorbraak-website, waar het intussen al te lezen staat.

De euforische hoogtijdagen van de Arabische Lente zijn voorbij. De weken en maanden dat grote demonstraties in meerdere landen tegelijk regimes aan het wankelen brachten, dat er in steeds nieuwe landen, van Mauretanië tot Oman tot in buiten de Arabische regio, van Swaziland tot in de Kaukasus, de Kaukasus, protesten op gang kwamen… die weken en maanden liggen achter ons. Maar het proces zelf waar de protestgolf van januari -april 2011 een climax in waren, gaat nog steeds door. Degenen die de Arabische Lente afschrijven als wéér een mislukte aanloop naar fundamentele verandering, zijn voorbarig en nodeloos pessimistisch. In meerdere landen smeult het vuur, juist ook in landen waar de oude orde het stevigst in het zadel lijkt te zitten.

Syrië: opstand tussen twee contrarevoluties

zaterdag 3 maart 2012

De Syrische revolutie dreigt geplet te worden door twee contrarevoluties tegelijk. Enerzijds slaat het bewind van Assad grof gewelddadig terug. Anderzijds werken Westerse- en conservatieve Arabische staten er hard aan om de rechtervleugel van het verzet te versterken en te bewapenen. Via deze vorm van interventie hopen ze Assads bewind te verwijderen om er een ander schrikbewind voor in de plaats te krijgen, een bewind dat plooibaarder is voor Westerse belangen maar niet noodzakelijk beter voor de bevolking van Syrië. Helaas zijn er onder de Syrische verzetsbewegingen groepen die zich als verlengstuk en doorgeefluik van deze interventie laten gebruiken. Voor de leiding daarvan is niet de bevrijding van Syrië het hoogste doel, maar de vestiging van hun eigen repressieve conservatieve macht. Intussen is de opstand haar revolutionaire dynamiek, tot uiting komend in onophoudelijk straatprotest, elementen van volksbewapening en soms stakingen, gelukkig bepaald nog niet kwijt. De hoop is niet verloren zolang in Syrië mensen blijven vechten voor werkelijke bevrijding. Dat doen ze nog steeds op zeer grote schaal, tegen een zeer hoge prijs.

Lezenderwijs: Syrië

zondag 26 februari 2012

Het nieuws uit Syrië is al maanden een aaneenschakeling van verschrikkingen, maar ook van volharding en grote moed. Verschrikkingen: dagelijks schieten troepen van president Assad mensen dood – mannen vrouwen, kinderen, voor het overgrote deel ongewapende burgers. Soms demonstranten, soms ook mensen die in een door Assads soldaten belegerde stad worden gebombardeerd of door sluipschutters worden neergeknald. Moed: meer dan elf maanden demonstreren mensen, wetende dat het hun dood kan worden. Toch gaan ze door. Intussen maken mogendheden zich op om de Syrische revolte te kapen en Syrische strijders tot voetvolk van interventie te degraderen. Interventiemachten, Saoedi-Arabië, Turkije, maar vooral West-Europese staten en de VS, én dat deel van het verzet dat zich deze interventie laat aanleunen of er naar zoekt, maken de vrijheidsstrijd ondergeschikt aan een machtsspel van mogendheden die eigen belangen nastreven en proberen om de Syrische strijd voor hun karretje te spannen. Dagelijks zijn er ontwikkelingen die er toe doen. Doel van onderstaande tekst is het verschaffen van wat informatiebronnen en enkele achtergrondteksten, die het mogelijk maken om de crisis te volgen, en enigszins te doorgronden.