Protesten in Saoedi-Arabië: omvangrijk, belangrijk

donderdag 12 juli

Al enkele dagen komen er berichten over omvangrijke protesten in Saoedi-Arabië. Ooggetuigenverslagen, foto’s en filmpjes duiden op duizenden, mogelijk tienduizenden betogers, op veiligheidstroepen die met scherp schieten, en op zeker drie doden. Vrijwel niets daarvan bereikt ons via gangbare Westerse media. Het betreft echter belangrijke ontwikkelingen, met potentieel grote gevolgen.

Amnesty de fout in met Syrië-campagne

zaterdag 23 juni 2012

Amnesty International heeft een campagne rond Syrië opgestart. En het is een éénzijdige, politiek verkeerde campagne. De misdaden van president Assads bewind worden er breed in uitgemeten. De medeplichtigheid van de Russische staat wordt gehekeld. Maar de misdaden van gewapende strijders, en de medeplichtigheid van een hele reeks staten dáár aan, komt niet in beeld. Eén kant wordt terecht verworpen. Een andere kant wordt ten onrechte uit de wind gehouden.

Arabische Lente: maar weer eens een tussenstand

woensdag 13 juni 2012

Dit artikel schreef ik voor de Doorbraak-website, waar het intussen al te lezen staat.

De euforische hoogtijdagen van de Arabische Lente zijn voorbij. De weken en maanden dat grote demonstraties in meerdere landen tegelijk regimes aan het wankelen brachten, dat er in steeds nieuwe landen, van Mauretanië tot Oman tot in buiten de Arabische regio, van Swaziland tot in de Kaukasus, de Kaukasus, protesten op gang kwamen… die weken en maanden liggen achter ons. Maar het proces zelf waar de protestgolf van januari -april 2011 een climax in waren, gaat nog steeds door. Degenen die de Arabische Lente afschrijven als wéér een mislukte aanloop naar fundamentele verandering, zijn voorbarig en nodeloos pessimistisch. In meerdere landen smeult het vuur, juist ook in landen waar de oude orde het stevigst in het zadel lijkt te zitten.

Wapens voor Syrisch verzet: “uitstekend idee”?

zaterdag 25 februari 2012

“Een uitstekend idee”. Zo noemde de Saoedische minister van buitenlandse zaken het idee om Syrische opstandelingen tegen het bewind van Assad wapens te gaan leveren. Dit inzicht spreidde de excellentie ten toon bij de bijeenkomst van regeringsfunctionarissen uit 70 landen over Syrië. Het gezelschap noemde zich voor de gelegenheid “vrienden van Syrië”. Ik wacht op de onthulling dat de topconferentie van Hitler en Chamberlain in 1938 zich “Vrienden van Tsjecho-Slowakije” noemde. Dat zou vrijwel net zo ‘toepasselijk’ zijn geweest. Maar aasgieren noemen hun overleg misschien wel vaker naar het dier in doodsnood waarop ze hun oogje hebben geworpen.

Hoofddoek, hongerstakers, bijzaak, halszaak

donderdag 19 januari 2012

Het rommelt nog wat na, dat rare staatsbezoek van Beartix aan de Verenigde Arabische Emiraten (VAE) en Oman. De discussie, als dat niet teveel eer is voor de uitwisseling van commentaren, gaat zoals zo vaak voornamelijk over bijzaken. De hoofdzaken zitten buiten beeld, en vinden bijvoorbeeld plaats in kerkers van Oman.

Bahrein, Jemen: voortdurende strijd en wat effecten

woensdag 23 november

Het protest tegen dictatuur in Noord-Afrika en het Midden-Oosten laait vandaag de dag opmerkelijk fel op. De meeste aandacht gaat terecht uit naar de grote demonstraties en gevechten in en rond het Tahrir-plein in de Egyptische hoofdstad Cairo. Maar ook uit andere landen waar de zich Arabische lente eerder gelden, komen berichten van acties en belangrijke politieke verschuivingen. Bahrein en Jemen springen er vandaag uit. Ook daar houdt de Arabische Lente nog steeds huis.

Arabische Lente: springlevend ondanks gure tegenwind

maandag 21 november

Onderstaand artikel schreef ik voor Doorbraak, waar de geïllustreerde versie, zoals te doen gebruikelijk, te lezen is.

De ‘Arabische Lente’ ziet er vandaag de dag minder voorjaarsachtig uit dan in februari en maart. In die prachtige maanden, toen Ben Ali van Tunesië en Mubarak van Egypte net gevallen waren, leek de verdwijning van een hele reeks andere regimes in Noord-Afrika en het Midden-Oosten op korte termijn op handen te zijn. Opstandigheid in Koeweit, Oman, Saoedi-Arabië, Jordanië, Algerije, Marokko, grote opstanden in Bahrein, Jemen en Libië, terwijl ook in Syrië demonstraties tegen een moorddadig schietend bewind op gang kwamen… het leek een een onstuitbare golf. Inmiddels, acht maanden later, lijkt de verfrissende voorjaarsbries plaats te hebben gemaakt voor guur winterweer. Is de Arabische lente alweer voorbij? Een overzicht van recente ontwikkeling laat zien dat die conclusie veel te voorbarig en pessimistisch is.

Syrië: revolutie, repressie, hypocrisie

dinsdag 9 augustus

De Syrische opstand bereikt nieuwe, grimmige mijlpalen. Het Syrische bewind schiet maar door – en toen intussen toezeggingen. Een doorbraak is voor geen van beide kanten nog in zicht. Intussen beginnen allerlei staten zich ermee te bemoeien, met  oproepen aanhet bewind om minder grof op te treden en met geloofwaardige hervormingen te komen. Die oproepen zelf ontberen echter geloofwaardigheid. Saoedische hypocrisie kan nooit een productief antwoord zijn op Syrische repressie. De dappere en doorzettende opstandigen in Syrië verdienen échte bondgenoten, maar in regeringskantoren zijn die niet te vinden.

Hel op aarde op Arabisch schiereiland

woensdag 1 juni

De hel op aarde die getypeerd wordt door de woorden ‘kapitalisme’ en ‘staat’ heeft vele afdelingen. Vaak is de dagelijkse verminking, vernedering en vernietiging van mensenlevens gemaskeerd, of haast in slow-motion, niet acuut merkbaar doorgevoerd. Vaak wordt de gifpil met een suikerlaagje omhuld, hebben mensen weliswaar geen leven maar worden evenmin daadwerkelijk omgebracht. Vaak is de ondraaglijke slavernij enigzins hanteerbaar gemaakt door een loon waar je levensonderhoud en huur van kunt betalen, door werktijden die uiotblazen achter de TV niet helemaal onmogelijk maken. Vaak is de tyrannie vermomd als ‘democratie’. Vaak, maar niet altijd. Op veel plaatsen, maar niet overal. Een gebied waarvoor deze verhulling, deze fluwelen sluipende aanpak, voor veel mensen niet geldt, wordt gevormd door een reeks monarchiën op het Arabische schiereiland. Daar heerst de hel op aarden in zijn brute vorm. Saoedi-Arabië, Bahrein, de Verenigde Arabische Emiraten…  het zijn oorden van verschrikking.

Saoedi-Arabië als regiomanager van de contrarevolutie

zaterdag 16 april

Er tekent zich een verschuiving af in de manier waarop de VS de opstanden in het Midden-Oosten en Noord-Afrika tegemoet tredt. Daar hangt ook een verschuiving mee samen in de rol van Amerikaanmse bondgenoten in de regio. De rol van Israël is meer op de achtergrond geraakt, de rol van Saoedi-Arabië treedt meer op de voorgrond. De verschuiving gaat bepaald niet zonder wrijving tussen minstens twee van de drie genoemde bolwerken van contrarevolutie. Want daarom gaat het: om tegenwicht bieden aan de plotseling op gang gekomen revolutionaire ontwikkelingen. Of deze strategische verschuiving in imperialistische verhoudingen en strategie beter gaat werken – voor de machthebbers – dan de vorige, is maar de vraag. Het is, ook gezien de bloedige aspecten van de nieuwe strategie, bepaald niet te hopen.