Mauro’s dreigende deportatie – racisme in de praktijk

zondag 30 oktober

De heisa rond de dreigende uitzetting van Mauro breikt nieuwe hoogtepunten. Tegenover de verachtelijke poging om de deportatie van deze achttienjarige jongen van een schijn van rechtvaardiging te voorzien, staat een prachtig brede afwijzing vanuit de bevolking. Lang niet alle argumenten waarop mensen zich bij die afwijzing beroepen zijn goed en verstandig. Maar die afwijzing zelf laat zien dat Henk en Ingrid en al die andere bewoners van dit land een stuk meer fatsoen en medemenselijkheid weten te vertonen dan de griezelpolitici die namens hen de haat prediken en in een wandaad omzetten. Welkom bijverschijnsel: het CDA staat in een peiling op 11 Kamerzetels. Dat was niet eerder zo laag sinds die partij bestond. Nog een paar van dit soort ‘schrijnende gevallen’, en we kunnen de begrafenis van deze partij vieren.

Occupy Tilburg goed op gang

zaterdag 29 oktober

Occupy Tilburg leeft en is op gang. Afgelopen middag was de aftrap, en die was bescheiden maar beslist goed. In totaal hebben zeker zestig mensen op één of andere manier deelgenomen. Met goede moed gaan we naar volgende week, zelfde tijd, zelfde plaats. Maar dan willen we vanaf die plaats in demonstratieve optocht naar een plek om daadwerkelijk een actiekampt op te zetten. Maar ik loop op de zaken vooruit. Eerst een verslagje van vandaag.

Occupy komt naar Tilburg!

vrijdag 28 oktober

Morgen gaat Occupy Tilburg van start! Met een manifestatie, creatieve activiteiten, een assemblee om over de verdere gang van zaken te beslissen, en ongetwijfeld allerlei bijdragen van deelnemers.  Nog niet met een actiekamp, daar zie we nog eventjes van af. Maar we zijn op gang. We zullen bijvoorbeeld flyers uitdelen voor 5 november, waarop Occupy Tilburg 2.0 plaatsvindt. Voor die dag circuleert een oproep: Occupy the Netherlands, en in Tilburg doen we daar dus ook aan mee. Maar eerst: morgen!

Mauro moet blijven – maar hij niet alleen

donderdag 27 augustus

Natuurlijk moet Mauro blijven! Daarom heb ik zojuist de internetpetitie onder die naam ook getekend. Natuurlijk is het onmenselijk een jongen die al negen jaar in Nederland woont het land uit te trappen. Het vereist hardvochtigheid om iemand die zich ergens thuisvoelt, banden heeft met pleegouders en bijbehorende familie, vrienden en vriendinnen enzovoorts, daarvan los te scheuren en af te voeren naar een land waar hij zijn leven zo ongeveer opnieuw moest beginnen. Tegenover die hardvochtigheid hoort menselijkheid te gelden, en dus: Mauro moet blijven. Maar laten we de zaak breder trekken, en wat dieper graven bovendien.

Occupy! Revolutionair populisme en de heruitvinding van de anarchie

woensdag 19 oktober

Occupy Wall Street, zo begon het op 17 september. Al snel ging het richting Occupy Everywhere, met 15 oktober als voorlopig hoogtepunt. Occupy-acties op die dag gingen van miniem – , “een kleine twintig deelnemers” in Heerlen, Zuid-Limburg – tot immens – duizenden mensen op Time Square, New York; honderdduizenden actievoerders in Spanje, en in Italië waar grote rellen uitbraken en er op grote schaal teruggevochten werd tegen de oproerpolitie. In een flink aantal plaatsen zijn nu dóórgaande Occupy-acties. Occupy, zo kunnen we zonder veel risico zeggen, is here to stay, Occupy gaat dóór. We beleven een werkelijke explosie van protest en verzet. De revolutionaire golf die in december in Tunesië op gang kwam, is doorgedrongen in de kernlanden van het Westerse kapitalisme, met name in de financiële centra Londen en New York.

Occupy Den Haag, dag één…

zondag 16 oktober

Doodop, opgewekt en vol bewondering voor mijn nieuwe maten die blijven overnachten, heb ik Occupy Den Haag, de actie op Malieveld en gelukkig toch ook Plein, een beetje op me in laten werken. Na een beetje uitrusten, tich even iets van een verslagje. Over de geweldige eruptie van protest die onder het Occupy-vaandel de wereld doorraasde en nog steeds doorraast, ga ik het binnenkort hebben. Nu dus: Occupy Den Haag, 15 oktober.

Bespottelijkheden

woensdag 12 oktober

De Euro-kredietcrisis krijgt steeds bespottelijker wendingen. Het kost amper nog moeite om vast te stellen: ‘onze’ regeerders weten zich er ook niet goed raad mee. Wat ‘ze wél duidelijk maken is dat het hele gebeuren een totale minachting voor de bevolking te kennen geeft. Die minachting is steeds nadrukkelijker wederzijds. De afkeer van hoe de politiek met ons solt zou wel eens tot een forse en vastberaden opkomst bij de Occupy-acties van komend weekend aanleiding kunnen geven. De beweging waar die acties onderdeel van zijn groeit, en dáárin – niet in de spelletjes van de politici – is een vleugje hoop te ontwaren. Meer dan een vleugje. Wil je deelgenoot worden van die hoop? Occupy! Komende zaterdag 15 oktober gaat het los. In Den Haag, in Amsterdam, elders…

Van Boston tot Den Haag: Occupy!

woensdag 12 oktober

Het zindert van de actie in de Verenigde Staten, en intussen lang niet alleen meer daar. Het doet denken aan de aanloop naar de Irak-oorlog, toen in reeksen van steden protesten gaande waren tegen die op handen zijnde misdaad. Momenteel gaat het om protesten tegen misdaad die al plaats vindt: banken en bedrijven die zich verrijken, politici die daarbij hand en spandiensten verlenen – en een bevolking die via flutbanen, werkloosheid en zich opstapelend bezuinigingsbeleid de armoede in verdwijnt, zich minstens door armoede bedreigd voelt. Occupy Wall Street was de aftrap. Intussen is het wachtwoord: Occupy Everywhere!

Tussen anarchie en technocratie: het Zeitgeist-verschijnsel

maandag 10 oktober

Al een handvol jaren trekt het verschijnsel Zeitgeist flink wat aandacht. Onder deze naam is een drietal documentaires uitgebracht. Onder deze naam is ook een beweging gevormd, met naar eigen zeggen een half miljoen leden wereldwijd en afdelingen in vrijwel alle landen.   Het afgelopen jaar ben ik op meerdere acties mensen tegengekomen die Zeitgeist propageerden, of aangaven dat ze maatschappijkritische ideeën ontwikkelden na kennisgemaakt te hebben met bijvoorbeeld een Zeitgeist-documentaire. Het gaat hier klaarblijkelijk om een fenomeen dat een rol speelt in de kritische menigsvorming van met name jonge mensen. Dat maakt het tot een relevant verschijnsel, dat aandacht verdient – en aandacht waarin serieuze kritiek wat mij betreft met serieuze waardering gepaard gaat.

Druk, maar góéd druk

zaterdag 8 oktober

Vaste lezers zal het zijn opgevallen: het blijft hier af en toe tamelijk lang stil. Deze afgelopen week weer. Soms is dat een teken dat het minder met me gaat. Momenteel niet, het gaat eigenlijk uitstékend. Ik heb het alleen erg druk, daarom gaat het zo uitstekend. Weinig tijd om  te bloggen echter, omdat ik elders bezig ben met soortgelijk-gemotiveerde activiteiten overigend. Zoals….