Alle macht aan het CPB?

vrijdag 7 september 2012

Volgende week weten we het. Wie is de grootste partij, wie wordt tweede? Wordt de PvdA inderdaad groter dan de SP of weet Roemer met een eindsprint toch voor Samson te eindigen? Maakt de PVV de gevaarlijke comeback die er eerder dit jaar in zat, maar waar toch een beetje de vaart uit leek? Het is niet totaal onbelangrijk allemaal, en het is voor sommigen een aardige kijksport. Voor de vraag wie de baas is in dit land maakt het echter niet veel uit. Die baas is namelijk al bekend. En we kunnen er niet voor of tegen stemmen.

Terugval SP: paniek overbodig

donderdag 6 september 2012

De Socialistische Partij (SP) heeft te maken met stevige tegenwind, en verliest in de peilingen flink wat zetels. Hoe dat volgende week gaat uitpakken in de stembusuitslag zelf, is echter bepaald geen uitgemaakte zaak, met tientallen procenten van kiezers die nog geen keus hebben gemaakt. Tegelijk is de daling in de peiling te opvallend en te nadrukkelijk om weg te wuiven als onbeduidend. Dat zeg ik als iemand die zelf niet gaat stemmen, maar daarmee niet de fout maakt om de uitslag irrelevant te noemen.

“Waarom SP stemmen?” – zwakke argumenten, misplaatste oproep

vrijdag 31 augustus 2012

In een artikel in het augustus-nummer van De Socialist, blad van de Internationale Socialisten (IS), legt Max van Lingen uit waarom de IS oproept tot een stem op de Socialistische Partij (SP). Het artikel staat inmiddels ook op de website Socialisme.nu. De redenen die Van Lingen noemt, overtuigen me niet. Op zichzelf is dat natuurlijk helemaal niet erg: mijn argumenten overtuigen hem naar alle waarschijnlijkheid ook niet, zo gaan die dingen soms. Toch wil ik het daar niet bij laten. Niet omdat de stellingname van de IS erg veel effect zal hebben op de stembusuitslag, net zo min als de mijne trouwens. Maar wel omdat de IS enige invloed heeft in de actiewereld tegen kapitalisme, racisme, oorlog, noem maar op. Slechte argumenten maken die strijd waar zowel Max van Lingen als ondergetekende aan deelnemen niet sterker, en verdienen daarom kritische bespreking.

Crisis onder de plastic schaduwen

donderdag 23 augustus 2012

De crisis hakt er nu in, ook in Nederland. Ondernemingen boeken tegenvallende winsten, of maken verliescijfers bekend. Benen op de tocht, pensioenen ook. Intussen werpt het Eurovisie Songfestival, pardon, Idols, pardon hoe heet dat spektakel op 12 september ook maar weer..? – haar plastic schaduwen vooruit, met haar vrijwel inwisselbare leuzen en haar goeddeels imaginaire keuzen. De echte keus is: wat gaan we zelf dóén?

SP: op naar de regering, pech voor de idealen…

zaterdag 2 juni 2012

De SP, vandaag in Breda in congres bijeen, wil regeren. Emile Roemer, fractieleider, sinds vandaag officieel ook weer lijsttrekker, staat open voor een rol als premier van zo’n regering. Peilingen laten zien dat die ambitiebepaald geen pure luchtfietserij meer is. Daarmee bereikt de normalisering van die partij, haar omvorming naar een doodgewone politieke bestuurderspartij een volgend, maar bepaald geen verrassend, stadium. Wie de partij nu nog presenteert als nog enigszins systeemkritisch, antikapitalistisch, radicaal-links of iets dergelijks, krijgt het steeds moeilijker.

Foute plannen sneuvelen, maar links triomfalisme is misplaatst

woensdag 25 april 2012

De huidige kabinetscrisis is op zichzelf aardig. Als onze kwelgeesten bovenin – beter bekend staand als ‘politici’ – ruzie krijgen en daardoor tijd steken in het pesten van elkaar, geeft dat ons onderaan wat ademruimte. Allerlei enge plannen lopen vertraging op. Dat geeft ons tijd om er meer verzet tegen op te houden. Andere plannen gaan zelfs van de baan. Dat geeft ons gelegenheid om onze pijlen weer ergens anders op te richten. Maar laten we wel de voeten op de vloer houden. Deze vertraging, en zelfs dit afblazen, van akelig beleid is geen verdienste van links, van verzet en protest of zoiets dergelijks. Het is iets wat ons overkomt, en wat we kunnen benutten. Maar voor een triomfantelijke toon is weinig aanleiding.

Kabinetscrash: bezuinigingsdreiging blijft op scherp

dinsdag 24 april 2012

Het kabinet-Rutte is gestruikeld over zijn eigen bezuinigingsobsessies. De heilige 3 procentsnorm – de omvang die het begrotingstekort volgens EU-afspraak mag bedragen, zou en moest vertaald worden in een bezuinigingspakket van 14,2 miljard euro. VVD, CDA en gedoogclub PVV leken vrijwel akkoord. Wilders zag echter zijn kiezers weglopen, voelde aandrang om zijn se scheurende partij op scherp te krijgen, en liep vervolgens zelf weg. Over het gevaar dat een Wilders die zijn handen weer vrij heeft om te stoken en te provoceren, schreef ik in m het vorige stuk. Intussen grijnst een andere dreiging ons levensgroot in het gezicht: het bezuinigingsbeleid waarover in ieder geval VVD en CDA het eens waren, en de ruimte die zij nu hebben gekregen om iets in die (on)geest keihard door ter drukken. Hoe beteuterd hun kopstukken ook keken zaterdagmiddag, in feite hebben zij hun strategische positie aanzienlijk verbeterd. De deur staat wagenwijd open voor grof sloopwerk.

De SP in en tegen de strijd: wachten tot het rode licht gedoofd is?

zondag 15 april 2012

Onderstaand artikel schreef ik voor Buiten De Orde, het blad van de Vrije Bond waar ik aan meewerk, en waar de geredigeerde versie inmiddels te lezen is. Dat je het hier kunt lezen, met een enkel miniem verschilletje hier en daar trouwens, is natuurlijk geen doorslaggevende reden om het blad zelf niet te lezen, met al die andere mooie stukken die er ook in staan…

De Socialistische Partij (SP) wint, als we peilingen mogen geloven, de laatste tijd fors aan steun. Een enkele keer komt ze zelfs als grootste partij uit de bus qua kiezersvoorkeur áls er nu verkiezingen zouden zijn. Roemer is vaak in het nieuws en maakt zich grappenmakend beminnelijk bij menigeen. Rechts krijgt de zenuwen, Elsevier waarschuwde al dat de SP Nederland zo ongeveer in een Sovjet-Unie zou veranderen als ze zou gaan regeren. Intussen is bij linkse mensen nogal wat euforie waar tenemen: komt er dan eindelijk een regering die gaat ‘breken met het neoliberalisme’ en eindelijk de belangen van ‘gewone mensen’ voorop zal stellen? Anarchisten hebben goede redenen tot scepsis. Tegelijk is de groei van de SP-aanhang niet zonder belang.

Nu eens hulde voor Roemer

donderdag 19 mei

De SP krijgt van mij nogal eens een verbaal-digitale oorvijg van me op dit weblog. Dat komt er van als een zich links noemende club samen met CDA en VVD de provincies Noord-Brabant en Noord-Holland gaat besturen , met naargeestige consequenties. Dat is een voorbeeld van de steeds explicieter middenkoers, de keus van een sociaal-democratische partij die in ruiil voppr politieke macht principe na principe naar de achtergrond schuift. Die koers zelf wortelt in het geloof dat electorale steun, parlementaire macht, bestuurlijke oriëntatie en regeringsdeelname de kern vormen van maatschappijverandering. Mijn keus is, zoals vaste lezers weten, een andere: verandering brengen doen we samen, dat doen we zelf, dat laten we niet aan politici over. Maar soms doen SP-politici iets goeds, iets opmerkelijk goeds. Dan mag dan ook gezegd worden, en dat doe ik dan ook graag. Immers, elk positief geluid, elke stap in de goede richting, is welkom, óók als die komt van de heer Roemer.

Nogmaals de SP als bestuurspartij

donderdag 21 april

Jaja lieve leesmensen, binnenkort weer belangrijker zaken, revolutieberichten over Noord-Afrikaanse en Midden-Oosterse om- en opstandigheden. Nu toch nog even wat vitten op wat polderkolder. Omdat ik het niet kan laten. En omdat het nu ook weer niet helemáál onbelangrijk is. Na Noord-Brabant wordt ook Zuid-Holland voorzien van een provinciaal bestuur waar de SP aan deelneemt. Net als in Noord-Brabant gata het hier om een coalitie met VVD en CDA (in Zuid-Holland doet ook D 66 mee). En net als in die andere priovincie kleedt de SP deze s vervolgstap naar het midden in met bijbehorende parlementaire, systeembevestigende excuses. Treurig, maar ik zal er niet ál te veel woede aan spenderen.