VVD-kamerlid Mulder: mensen laten doodgaan bespaart zorgkosten

zondag 26 juni

Dit kabinet, deze coalitie van bestuurders en gedogers, wil mensen liever dood hebben dan levend. Dat is namelijk goedkoper, en dan kan het kabinet geld overhevelen naar villabewoners, naar grote bedrijven, naar verkopers van straaljagers  – naar hún soort beschaving, derhalve. Liever bommen op Libië dan betaalbare zorg. Dat is de VOC-mentaliteit, geüpdate naar de 21ste eeuw. Balkenende kan tevreden zijn.

Wat daarbij opvalt is de naakte lompheid waarmee dit soort prioriteiten naar voren worden gebracht. Neem het VVD-Kamerlid Anne Mulder, van wie ik niet eerder heb gehoord en van wie ik verder ook nooit meer wat hoop te vernemen. Hij sprak onlangs de gevleugelde woorden: “als je niet sterft aan longkanker, dan sterf je an iets anders.” Met deze diepzinnigheid maakte hij duidelijk dat anti-rookbeleid wat hem betreft uit het basispakket vande ziektenkostenverzekering mocht, zoals minister Schippers al voorstelde.

Hoe en wat? Welnu. Anti-rooktherapie  draagt bij aan gezondheid van mensen. Ze leven dan langer, zo is althans het idee, want ze komen van dat levensgevaarlijke roken af. Mooi? Nee, volgens Mulder dus niet. De Volkskrant verwoordt het als volgt: “Vergoeding vanhulp bij stoppen met roken kost op de lange duur geld omdat ex-rokers langer blijven leven en de zorgksten van vooral de oudste mensen oplopen. daarom is vergoeding van deze  therapieën geen goede manier om de kosten van de zorg in de hand te houden.” Daar is meningsverschil over; “de oppositie wees erop dat korten op preventie de kosten  op langere termijn juist opdrijft omdat rokers vaker ziek zijn.”

Wat moeten we hiermee? Mulder zou met zijn kosten-analyse boekhoudkundig wel eens gelijk kunnen hebben! Als rokers overleven, worden ze ouder, oudere mensen zijn vaker ziek, en dat kost geld.  Het is alleen een argument dat in een discussie over anti-rooktherapieën net zo min thuis hoort als in een discussie over vergeding van chemotherapie. Puur financiëel is het genezen van kankerpatiënten immers ook niet slim. Straks zijn ze beter, leven ze langer en kunnen dan alsnog weer ziek worden. Laten doodgaan is bepaald goedkoper. Sterker: is het, voor productie en rentabiliteit, sowieso niet beter om alle ziektenkosten van mensen van veertig jaar en ouder maar níét te vergoeden? Een ontmoedigingsbeleid voor behandeling van ouderen met ziektes en kwalen? Dat verhoogt de sterftecijfers onder ouderen, zet een rem op de vergrijzing en drukt ongetwijfeld de zorgkosten. Dát is de logica die Mulder hanteert en die het kabinet  zich minstens laat aanleunen. Het is de logica van de productiviteit toegepast op menselijk leven en overleven, passend in wat de groepering Doorbraak aanduidt als ‘bevolkingspolitiek’. Een hele griezelige trend.

Tegen die achtergrond is de reactie vanuit de oppositie ook volstrekt niet afdoende. Ja, misschien kosten rokers meer aan zorgkosten, en is het  vergoeden van anti-rook-therapie wèl een methode om zorgkosten te drukken. Maar misschien ook wel niet, want de redenering van Mulder is in zijn eigen termen helemaal geen onzin. Wat wij moeten doen is die termen zelf met de grootst mogelijke felheid van de hand wijzen.

Anti-rook-therapie dient vergoed te worden, ongeacht of het de zorgkosten drukt of niet. Anti-rook-therapie moet vergoed worden omdat het mensen van een ongezonde, levensbedreigende gewoonte afhelpt. Omdat het gezonder is voor die mensen, hun levens beter, plezieriger kan maken. Zorg is er om bij te dragen aan de gezondheid van mensen. Het argument voor zorgvergoeding ligt daar, en nergens anders.

Ja, mensen gezond maken en houden kost in deze economie geld. Politici die dat er niet voor over hebben,  mogen wat mij betreft aan het drukken van zorgkosten bijdragen door van een hoge flat te springen. Ik wil wel kijken of ik een flashmob bijeen kunnen krijgen om, luid applaudiserend, toe te kijken. Anne Mulder, geeft u het goede voorbeeld?

27 juni 1.18 gecorrigeerd, vanwege commentaar hieronder…