Felle studentendemonstratie Londen

Zééér grote grijns! Zojuist hoor ik op het journaal van zes uur op de radio dat een studentendemonstratie in Londen ‘uit de hand gelopen’ was. Eventjes zoeken op internet leverde al snel waarlijk alleraardigste zaken op, naast ook akeligheden. Het moet een grootse dag geweest zijn voor de opstandige studenten – en voor iedereen die weet, vóélt, dat rebellie tegen ongelijkheid en onrecht noodzakelijk, maar tegelijk op dit soort dagen ook geweldig, is.

De grote akeligheid is de reden waarom studenten demonstreren: een enorme verhoging van het collegegeld, tot drie keer zo hoog als het huidige bedrag, plus bezuinigingen op de universiteiten. De woede van studenten daarover blijk al uit de aantallen demonstranten vandaag: meerddere tienduizenden, mogelijk 50.000. De woede van studenten blijk ook uit de grote felheid van de actie. Een flinke groep studenten drong het hoofdkwartier van de regerende Conservatieve Partij binnen. Aljazeera citeert één van hen: “Wij verwoesten het gebouw, precies zoals zij onze kansen op hoger onderwijs verwoesten.” Ik zou daar in stijl aan willen toevoegen: “Hear, hear!”

Akelig is dan weer de houding van sommige leiders van organiserende studentenbonden. De BBC citeert enkelen van hen: “Dit was geen deel van het plan. De actie werd gedaan door anderen die naar buiten gekomen zijn en deze gelegenheid hebben gebruikt om een vreedzaam protest te kapen”, aldus Aaron Orter, president van de Nationale Bond van Studenten, laten we zeggen de Britse versie van de LSVb. “De actie van een minderheid, binnen 50.000 mensen, is betreurenswaardig”, zei een andere studentenvertegenwoordiger(1). De meerderheid, aldus deze figuur, was vreedzaam…

Dit soort distantiëring, dit scheppen van afstand tussen een ‘vreedzame meerderheid’ en een ‘gewelddadige minderheid’ is kwalijk. Het brengt scheidslijnen aan waar ze niet zijn: heel veel van de vreedzame demonstranten hebben hoogstwaarschijnlijk geen enkel bezwaar dat een flinke groep van hen een gebouw van een gehate regeringspartij binnendringt. Het is nog eens contraproductief ook, als het binnenhalen van eisen tenminste het doel is: júíst het feit dat demonstraties ‘uit de hand lopen’ maakt regeringen soms zo bang dat ze gehate maatregelen in trekken. Als leiders van studentenbonden werkelijk resultata willen zien van studentenacties, kunnen ze maar beter blij zijn dat een flink aantal studenten de grenzen van orde en regelmaat stevig met de voeten treden. Maar kennelijk is het respect van de gevestigde orde nog net iets belangrijker voor zulke bestuurlijke lieden.

Voor snelle updates van de demonstratie, met prachtige citaten en sfeerweerrgaven en een expliciete stellingname ten gunste van de woedende studenten, kunnen we – ere wie ere toekomt! – terecht op de website van de Socialist Worker, krant van de SWP (Britse zusterorganisatie van de IS). Daar lezen we over het binnendringen van dat Tory-kantoor, maar ook van flinke sit-down-acties tijdens de demonstratie, en over politiegeweld tegen demonstranten. Sommige citaten zijn echt schitterend. Ik geef ze in  het Engels, dan gaat de poëzie ervan tenminste niet verloren.

Bekend op dit soort demonstraties  is “They say cutback, we say fight back!” Nu ook weer. Maar er klonk ook een aanzienlijk bottere variatie: “They say Tories, we say scum”! De premier kreeg er ook van langs, die mag terug naar de elitaire kostschool: “David Cameron, fuck off back to Eton”. En, als om duidelijk te maken dat het om méér ging dan enkel afkeer van deze of gene minister: “Education for the masses, not just for the ruling classes”. Een  hele mooie: ” The only cuts we want to see – Tories to the guillotine”! Nog een paar, tot slot: “Sit down if you hate the cuts”, en “We’re young, we’re poor, we won’t take it anymore”. Hoe lang nog voor we dit soort taferelen, met vergelijkbare dichterlijke uitingen, op de straten van Den Haag zien?

(1): Opmerking 11 november, 1.46: feitelijke correctie aangebracht. Het laatste citaat is niet, zoals eerder leek, van Aaron Orter, maar van een andere studentenvertegenwoordiger.