Weer kleinschalig actie gevoerd in Tilburg

vrijdag 24 juni

Op de Heuvel, centraal stadsplein in Tilburg, hield een handvol mensen een kleinschalige actie, tegen bezuinigingen en voor solidariteit met protestacties in andere landen. Tot de actie was via Indymedia en Facebook opgeroepen, en ook Vereniging Weldaad, een actie-initiatief in Tilburg waar ik bij betrokken ben, had een oproep op haar site geplaatst. Het was de tweede actie van dit type die we hielden, en nog niet veel groter dan de eerste van twee weken eerder. Maar er zat wel leven in, zowel met gesprekjes met voorbijgangers als met onderlinge discussies over een vervolg van de actie.

In totaal namen 13 mensen deel aan het protest. Dat waren er enkelen meer dan bij de eerste actie. De meeste deelnemers waren bekenden van elkaar, of bekenden van die bekenden. Vanuit Weldaad werd een flyertje aan medestanders uitgedeeld, de Tilburgse Anarcho Sociëteit kwam met een pamfletje over de nacht van de revolutie, een informeel festivalletje dat in de nacht van 18 op 19 juli gehouden wordt. Dat was allemaal meer onderlinge uitwisseling dan uitstraling naar omstanders, maar evengoed niet nutteloos: acties zijn ook netwerk-knooppunten. Er was wel een spandoek met “No ifs, no buts, no cuts”, dat ter plekke werd afgemaakt. Ik had plakkaten van de vorige keer  bij me: “Spanje, Egypte, Griekenland – 1 strijd solidariteit” en “Solidarity against Austerity”. Ik heb ook nog wat liedjes staan te zingen en gitaar gespeeld. Het weer zat gelukkig mee, en sfeerloos was het niet.

Hoe nuttig is zoiets? Natuurlijk is geen kabinet onder de indruk van ruim een dozijn bedaard protesterende mensen in Tilburg op koopavond. Het idee is dat dit soort acties zich uitbreiden. In andere steden hebben soortgelijke pleinprotesten plaatsgevonden, en er komt méér. Die kunnen een gegons van protest helpen verspreiden dat dan ook weer  tot grotere en steviger acties leidt en wel degelijk druk gaat uitoefenen. Acties als die van afgelopen avond zijn aanzetten tot méér.

Maar erkend dient te worden dat de twee acties, zelfs als aanzet, toch wel érg klein zijn gebleven. De Facebook-oproep tot eerste actie – in krap een week opgezet – bereikte uiteindelijk iets onder de duizend mensen, de tweede bleef steken bij tussen de 200 en 300. Op internet is het dus minder gaan gonzen. maar omdat inmiddels binnen radicale netwerken in Tilburg zelf iets meer bekendheid voor dit initiatiefje besaat, kwamen er wel iets meer mensen.

Je kunt je afvragen waarom het zo klein is gebleven. Leeft het onvoldoende? Het snel aanzwellend aantal mensen dat via Facebook zegt aan de Mars der Beschaving – een protest tegen cultuurbezuinigingen – mee  te  gaan doen, geeft aan dat er wel degelijk bezorgdheid en actiebereidheid is. Ook afgelopen avond zag ik van zulke actiebereidheid een opmerkelijk symptoom. Niet álle aanwezigen waren namelijk bekenden. Twee mensen hadden enkel de Facebook-tekst gezien, en waren daar zo door aangesproken dat ze, als ik het goed heb opgepikt, uit Den Haag naar Tilburg waren gekomen voor de actie. Er lopen ongetwijfeld méér mensen rond zoals deze. Mensen die best de straat op willen, als iemand de moeite neemt ze te breiken. Ik denk dat het probleem niet is dat mensen weinig actie willen voeren. Ik denk dat het probeem voornamelijk is dat mensen die eventueel actie willen voeren, domweg niet of te laat vernemen dat er actie is waar men heen kan. Dáár dienen we aan te werken.

Acties als deze zijn als het ware  kleine vuurtjes die we ontsteken. negen van de tien vuurtjes doven nog uit, het tiende leidt misschien tot een grote opstandige brand. Maar je weet tevoren nooit welk van de tien vuurtjes wel of niet utidoot – en of de vonken van van het ene vuurtje het volgende vuurtje niet eerder, heftiger doen 0ntbranden. Daarom hebben we álle vuurtjes nodig, daarom zijn óók die kleine, wat tegenvallende, acties zinnig.

Het helpt waarschijnlijk als er in een stad een flinke groep mensen uit landen is waar acties op grote schaal plaatsvinden: Griekenland, Spanje. In Amsterdam en groningen, waar pleinprotesten van tientallen, soms enkele honderden mensen zijn geweest, waren het vooral Spanjaarden en Grieken die gangmaker waren. Betrokken Nederlanders haakten aan. In Tilburg is het een heel klein handjevol mensen, van diverse achtergronden, die dingen op gang proberen te helpen, maar van een stevige Spaanse of Griekse groep die de zaak vooruitduwt is hier geen sprake. mede daardoor kan het protest in Tilburg minder ‘meesurfen’ op de aandacht en de solidariteit die acties in Spanje en Griekenland losmaakten.

We gaan een tijd in waarin veel mensen op vakantie zijn en het actievoeren wat moeizamer gaat. Tegelijk nadert het nieuwe politiek seizoen waarin de regering haar hakbeleid will doorzetten, en rond Prinsjesdag met allerlei fraais op de proppen zal komen. We proberen dan ook door te gaan met kleine acties, hopelijk stap voor stap toch ietsje groter – om dan na de zomer hopelijk naar groter protest toe te kunnen werken.